در صورتیکه دندانپزشک هستید و قصد ادامه حرفه خود در کانادا را دارید، باید ابتدا از طریق اکسپرس‌اینتری و یا برنامه‌های مهاجرتی استانی به کانادا مهاجرت و اقامت دائم کانادا را دریافت کنید؛ سپس طی یک پروسه دو تا چهار ساله مدارک تحصیلی خود را در کانادا معادل‌سازی و مدتی نیز در کنار یک دندانپزشک کانادایی فعالیت کنید. پس از آن می‌توانید با خرید یا راه‌اندازی مطب خود، شراکت با دندانپزشکان دیگر و یا سرمایه‌گذاری در سازمان‌های خدمات دندانپزشکی (DSO) کسب‌و‌کار دندانپزشکی خود را در کانادا داشته باشید.
صنعت دندانپزشکی در کانادا یک حوزه پردرآمد و سودده است که با سرمایه‌گذاری می‌توانید سودآوری خود را تضمین کنید. به طور کلی ورود به این بیزینس در آن به عنوان یک دندانپزشک مستقل در کانادا به بیش از 250.000 دلار کانادا سرمایه اولیه نیاز دارد. با این میزان سرمایه‌گذاری میتوان حاشیه سود 37.5 درصد را انتظار داشت.
چنانچه دندانپزشک نیستید ولی قصد مهاجرت به کانادا از طریق سرمایه‌گذاری در این حوزه را دارید، تنها گزینه پیش روی شما راه‌اندازی یا تأسیس یک شرکت خدمات دندانپزشکی برای ارائه‌ی خدمات مدیریتی و بیزینسی (غیرکلینیکی) به مطب‌های دندانپزشکی است. به عنوان یک غیردندانپزشک، می‌توانید سهام یک کلینیک دندانپزشکی را نیز خریداری نمایید اما نمی‌توانید مالک آن باشید؛ به عبارت دیگر، در کشور کانادا اکثریت سهام یک دندانپزشکی فقط میتواند متعلق به دندانپزشکان باشد. به همین دلیل خرید سهام یک کلینیک نمی‌تواند گزینه مهاجرتی برای شما بوده و فقط جنبه بیزینسی و اشتغال دارد.
بیشتر بخوانید: مهاجرت دندانپزشکان به کانادا
مزایای سرمایه‌گذاری در کلینیک دندانپزشکی در کانادا
برخی از دلایلی که کانادا را به عنوان یکی از بهترین مقاصد برای سرمایه‌گذاری در حوزه دندانپزشکی مطرح می‌سازد، عبارتند از:
- سطح تقاضای بالا: پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که علی رغم هزینه‌های بالای دندانپزشکی، افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت سلامت دهان همراه با رشد جمعیت کشور مهاجرپذیر کانادا، تقاضا برای خدمات دندانپزشکی را در دهه‌های آتی افزایش خواهد داد. گزارش مرکز ملی آمار کانادا نشان می‌دهد ، در حال حاضر 74.7% از کانادایی‌ها حداقل سالی یک بار به دندانپزشک مراجعه می‌کنند و این آمار بنابر پیش‌بینی‌ها در سال‌های آینده افزایش نیز خواهد داشت.
البته طبق توصیه انجمن دندانپزشکی کانادا، همه افراد باید سالانه حداقل 2 بار توسط دندانپزشک ویزیت شوند؛ و این امر حتی در مدارس این کشور نیز پیگیری میشود.
- رواج دندانپزشکی زیبایی (Cosmetic Dentistry): امروزه خدمات دندانپزشکی زیبایی از قبیل اصلاح طرح لبخند یا سفیدکردن دندان‌ها در کانادا نیز محبوبیت زیادی پیدا کرده و بازار پرسودی را برای دندانپزشکان فراهم کرده است. تحقیقات بازار کار دندانپزشکی زیبایی نشان می‌دهد این خدمات در کشورهای حوزه امریکای شمالی از جمله کانادا بسیار پرطرفدار بوده و تا سال 2030 نیز رشد 4.6% خواهد داشت.
- سودآوری بالا: سرمایه‌گذاری در صنعت دندانپزشکی با سودآوری بالایی همراه است. متوسط حاشیه سود در کانادا برای یک کلینیک دندانپزشکی تقریباً 33% در سال 2019 گزارش شده بود [منبع] که این سود در سال 2023 به طور میانگین 41.7% ثبت زده شده است [منبع].
- پوشش بیمه‌ای: بسیاری از بیمه‌های خصوصی در کانادا درصد زیادی از هزینه‌های دندانپزشکی مقیمان این کشور را تأمین می‌کند. حدود 64.6% از کانادایی‌ها بیمه خدمات دندانپزشکی نیز دارند [منبع].
از طرف دیگر طبق ضوابط Dental Benefit Act، هزینه‌های دندانپزشکی گروه‌های خاصی از شهروندان این کشور توسط بیمه‌های دولتی عمومی کانادا پوشش داده میشود. طبق مقاله برنامه‌های دولت کانادا درباره خدمات دندانپزشکی این کشور در مارس 2023 گروه‌های زیر مشمول پوشش هزینه‌های دندانپزشکی در بیمه‌های دولت کانادا هستند:
- سالمندانی که درآمد سالیانه خانواده آنها کمتر از 90.000 دلار کانادا باشد
- افراد زیر 18 سال که فاقد پوشش بیمه دیگری باشند
- افراد کم‌توان و دارای معلولیت
- خانوارهایی که درآمد سالیانه آنها کمتر از 70.000 دلار کانادا باشد، هیچ هزینه‌ای بابت خدمات درمانی دندانپزشکی پرداخت نکرده و تمام هزینه‌های آنها توسط بیمه دولت پوشش داده خواهد شد.
دندانپزشکی در کانادا و مالکیت کلینیک دندانپزشکی
بنابر قوانین کانادا، تنها دندانپزشکانی مجاز به ارائه خدمات درمانی و پزشکی در این کشور هستند که مدرک بورد تخصصی دندانپزشکی کانادا (NDEB) را داشته و پروانه کار دندانپزشکی خود را نیز از طریق بورد استانی دریافت کرده باشند. دو گروه از افراد می‌توانند برای این دو مدرک در کانادا اقدام کنند:
- افرادی که در رشته دندانپزشکی در کانادا تحصیل کرده‌اند.
- افرادی که از طریق اکسپرس‌اینتری یا برنامه‌های استانی اقامت دائم کانادا را دریافت کرده و سپس مدرک خود را در این کشور معادل‌سازی کرده باشند. معادل‌سازی مدارک تحصیلی دندانپزشکی که در خارج از کانادا اخذ شده‌اند باید توسط The National Dental Examination Board of Canada کانادا انجام شود؛ این پروسه پس از شرکت در یک دوره 2.5 الی 4 ساله تحصیلات پیشرفته دندانپزشکی در کانادا و یا شرکت و موفقیت در سه آزمون تخصصی دندانپزشکی در کانادا طی 1 الی 2 سال ممکن است.
تحت هر یک از دو حالت فوق، در نهایت هر دندانپزشک باید در یک آزمون دو مرحله‌ای شرکت کرده تا بتواند گواهینامه NDEB را دریافت و سپس از طریق بورد استانی (Dental Regulatory Authority) برای پروانه کار دندانپزشکی اقدام نماید.
یک کلینیک یا مطب دندانپزشکی فقط میتواند تحت مالکیت یک یا چند دندانپزشک دارای صلاحیت و پروانه دندانپزشکی کانادایی فعالیت داشته باشد. هیچ استانی در کانادا تحت هیچ شرایطی اجازه مالکیت کلینیک دندانپزشکی را به افراد بدون پروانه دندانپزشکی نمی‌دهد [منبع].
افراد غیردندانپزشک یا دندانپزشکانی که هنوز پروانه دندانپزشکی کانادایی ندارند، می‌توانند سهام‌دار یک کلینیک دندانپزشکی باشند؛ اما حق فعالیت پزشکی ندارند و سهام آنها نیز باید کمتر از سهام دندانپزشکان در آن کلینیک باشد؛ به عبارتی، تمام یا اکثر سهام یک دندانپزشکی باید در اختیار یک یا چند دندانپزشک دارای پروانه باشند. طبق این قانون، در کشور کانادا هیچ دندانپزشکی نمی‌تواند حرفه دندانپزشکی را تحت کنترل یا برای منفعت یک فرد یا شرکت غیردندانپزشک انجام دهد.
به طور کلی، برای آنکه در کانادا بتوانید به عنوان دندانپزشک فعالیت کنید باید شرایط زیر را داشته باشید:
- اقامت دائم این کشور را داشته باشید.
- دوره تحصیل دندانپزشکی خود را در کانادا گذرانده و یا مدارک تحصیلی خارجی خود را در این کشور معادل‌سازی کنید.
- در کنار یک دندانپزشک کانادایی مدتی دوره‌ای شبیه طرح دندانپزشکی و کارورزی بگذرانید.
- در آزمون‌های بورد تخصصی دندانپزشکی کانادا قبول شوید.
- پروانه کار دندانپزشکی خود را از طریق بورد استانی دریافت کنید.
DSO در کانادا و نقش آن در مالکیت دندانپزشکی
در کشور کانادا مدیریت یک کلینیک دندانپزشکی میتواند توسط یک شرکت خدماتی_حمایتی نیز انجام شود. این سازمان‌ها که به آن Dental Services/ Support Organization گفته میشود، مدیریت جنبه‌های بیزینسی و غیرپزشکی یک کلینیک همچون تأمین تجهیزات، منابع انسانی، بازاریابی و موارد مشابه را بر عهده می‌گیرند.
در ساختاری دیگر DSO علاوه بر مدیریت، میتواند صاحب دارایی‌های غیرکلینیکی مطب نیز باشد؛ در این ساختار دندانپزشکی که با DSO توافقنامه امضا کرده است، مالک دارایی‌های کلینیکی و سوابق دندانپزشکی بیماران است و مسئولیت ارائه مراقبت بالینی از بیماران را حفظ می‌کند. در جمع سهام و مجموع دارایی‌های کلینیک، همچنان سهام دندانپزشک باید بیشتر از سهام سازمان‌های خدمات دندانپزشکی باشد.
بر این اساس، DSO خود در دو حالت پایه‌گذاری میشود:
- DSOها می‌توانند تحت مالکیت و مدیریت یک یا تعدادی دندانپزشک دارای پروانه کانادایی فعالیت داشته باشند؛ در این صورت، این DSO میتواند خود مالک یک یا چند کلینیک و مطب دندانپزشکی به طور کامل (ابعاد کلینیکی و غیرکلینیکی) نیز باشد.
- اگر مالک و مدیر یک DSO فردی غیر دندانپزشکِ دارای پروانه کانادایی باشد، این سازمان خود نمی‌تواند مالک مطب‌های دندانپزشکی در کانادا باشد و فقط میتواند طبق یک قرارداد رسمی ابعاد غیرپزشکی مطب‌ها را مدیریت نماید و یا با سهام اقلیت مالک دارایی‌های غیرکلینیکی مطب دندانپزشکی باشد.
انواع مراکز دندانپزشکی در کانادا
بر اساس تعریف ISED (نوآوری، علم و توسعه اقتصادی در صنایع کانادا) مراکز دندانپزشکی در کانادا در دو نوع خصوصی (Private Practice) و گروهی (Group Practice) فعالیت دارند. ارائه خدمات در هر دو این مراکز توسط دندانپزشکان عمومی، متخصص [مثل متخصص ارتودنسی] و نیز جراحان دندانپزشک انجام میشود. بیماران در این دو گروه از مراکز، بسته به سیستم مدیریتی ممکن است با وقت قبلی و یا بدون وقت قبلی (walk-in dental centres) ویزیت شوند.
مطب دندانپزشکی خصوصی (انفرادی)
در مطب خصوصی یا انفرادی اغلب یک دندانپزشک هم مالک مطب بوده و هم تمام خدمات دندانپزشکی را ارائه می‌دهد. این دندانپزشک به طور مستقل فعالیت کرده و با تعداد محدودی از کارکنان بیماران را پذیرش و درمان می‌نماید. این نوع مطب برای دندانپزشکانی مناسب است که می‌خواهند کسب‌و‌کار خود را داشته و آن را به طور مستقل مدیریت کنند. برخی از مهم‌ترین مزایا و معایب مطب‌های خصوصی در جدول زیر بیان شده است:
| مطب دندانپزشکی خصوصــی یا انفــرادی | |
| مزایا | معایب |
|
|
در برخی از مطب‌های دندانپزشکیِ انفرادی، دندانپزشک به عنوان سهام‌دار اصلی و مالک مطب با افرادی غیردندانپزشک به صورت حقوقی شریک میشود. این افراد هرگز مسئولیتی در ابعاد کلینیکی مطب نداشته و حتی اغلب در هدایت ابعاد غیرکلینیکی نیز نقش قابل توجهی ندارند؛ مگر برخی مسئولیت‌های محدود همچون حسابداری! این نوع از شراکت که به آن Professional Corporation گفته میشود، در کانادا عموماً به قصد کنترل مسائل مالیاتی و بهره از قوانین کاهش مالیات حقوقی نسبت به مالیات فردی صورت می‌گیرد. در این حالت، حتی اکثر دندانپزشکان با افرادی از خانواده و نزدیکان خود شریک می‌شوند.
مطب دندانپزشکی گروهی
در مطب‌های گروهی چند دندانپزشک در یک مرکز با هم به ارائه خدمات مشغول هستند و در اداره و مدیریت کلینیک نیز با یکدیگر مشارکت می‌کنند. اغلب، این دندانپزشکان تخصص‌های متفاوتی از هم دارند که این فرصت را فراهم می‌کند، بیماران را به یکدیگر ارجاع و نیاز به برون‌سپاری بیماران را کاهش دهند. در مطب گروهی، راه‌اندازی و اداره مطب به صورت مشارکتی انجام میشود و منابع و کارکنان هم بین اعضا مشترک هستند. توافق همکاری در این مطب‌ها خود به دو گروه زیر تقسیم میشود:- همکاری از طریق تقسیم هزینه‌ها (Cost-Sharing): این توافقنامه یک قرارداد حقوقی است که میزان به اشتراک‌گذاری هزینه‌های مشترک از قبیل هزینه‌های اجاره، راه‌اندازی، حقوق، وسایل و تجهیزات را بین دندانپزشکان تعیین می‌کند. معمولاً هر دندانپزشک بر حسب زمانی که در مطب فعالیت می‌کند، در هزینه‌ها شریک است. در این قراردادها درآمد دندانپزشکان با هم تقسیم نمی‌شود و آنها به لحاظ حرفه‌ای یا حقوقی مسئولیتی در قبال یکدیگر ندارند. به عبارت دیگر، در این نوع از مطب‌های گروهی هر دندانپزشک استقلال خود را داشته، اما هزینه‌های مشترک متناسب با زمان فعالیت در مطب بین دندانپزشکان تقسیم میشود.
- مالکیت شراکتی (Joint Ownership): در یک مطب شراکتی علاوه بر تقسیم هزینه‌ها، درآمدها و مسئولیت‌های فردی و پزشکی نیز تقسیم میشود. سهم هر شریک از درآمد و هزینه در قالب یک قرارداد حقوقی سهامی تعیین میشود.
| مطب دندانپزشکی گروهی | |
| مزایا | معایب |
|
|
در هر دو نوع مطب دندانپزشکی اعم از انفرادی و گروهی، مدیریت ابعاد بیزینسی کلینیک میتواند به یک سازمان DSO ↑ سپرده شود. در این حالت از مسئولیت‌های بیزینسی دندانپزشک که مالک مطب نیز هست کاسته شده و او فرصت بیشتری برای پرداختن به امور کلینیکی مطب خود دارد.
روش‌های سرمایه‌گذاری در کلینیک دندانپزشکی در کانادا
به‌طورکلی سرمایه‌گذاری در کلینیک دندانپزشکی کانادا از طریق روش‌های زیر قابل انجام است:
- راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی
- خرید یک کلینیک دندانپزشکی
- قرار گرفتن تحت فرنچایز یک DSO با مالکیت دندانپزشکان
راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی
سرمایه‌گذاری در کانادا از طریق راه‌اندازی کسب‌و‌کار برای دندانپزشکانی مناسب است که قصد دارند کسب‌و‌کار شخصی خود را راه‌اندازی کرده و آن را مدیریت کنند. ریسک این سرمایه‌گذاری نسبتاً بالا بوده، شروع آن دشوارتر است و زمان بیشتری را نیز برای شروع فعالیت و نیز رسیدن به سوددهی مناسب می‌طلبد. در جدول زیر هزینه و مراحل راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی در کانادا به طور خلاصه بیان شده است. مراحل به صورت تفصیلی در بخش «مراحل راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی ↓» شرح داده خواهد شد.
| هزینه |
| حداقل 600.000 دلار کانادا |
| مراحل |
|
هزینه و مراحل راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی در کانادا
خرید یک کلینیک دندانپزشکی یا سهام آن
یک روش سرمایه‌گذاری در کانادا خرید کسب‌و‌کار‌های فعال در این کشور است. با توجه به هزینه بالای راه‌اندازی، بسیاری به دنبال خرید یک کلینیک دندانپزشکی هستند که از پیش مشتریان و سوددهی پایداری نیز داشته باشند. یک مزیت مهم این نوع سرمایه‌گذاری آن است که مکان و تجهیزات از قبل وجود دارد؛ اما به خاطر داشته باشید که خرید کلینیک دندانپزشکی یک فرایند پیچیده است و نیاز به بررسی دقیق تخصصی دارد و باید در بررسی صحت صورت‌های بیزینسی و نیز گزارش‌های پزشکی بسیار دقت نمایید.
در پروسه خرید کلینیک دندانپزشکی شما می‌توانید دارایی‌های کلینیکی و غیرکلینیکی یک مطب دندانپزشکی را توأماً خریداری نمایید. در برخی دیگر از موارد شما دارایی‌های کلینیکی یک دندانپزشکی را خریده و یک DSO مدیریتی دارایی‌هایی غیرکلینیکی آن را؛ بدین ترتیب مالک مطب به لحاظ حقوقی شما هستید، اما بخش بیزینسی آن در اختیار آن DSO قرار می‌گیرد.
| هزینه |
| حداقل 250.000 دلار کانادا این مبلغ بسته به ارزش کلینیک، دارایی‌ها و سوابق آن میتواند به رقم میلیون دلاری نیز برسد. |
| مراحل |
|
هزینه و مراحل خرید کلینیک دندانپزشکی در کانادا
حداقل قیمت خرید یک کلینیک دندانپزشکی به طور تقریبی بر مبنای 70 تا 85% درآمد سال گذشته آن محاسبه میشود. خرید یک دندانپزشکی علاوه بر هزینه خرید، هزینه‌های ارزش‌گذاری، هزینه وکیل، حسابداری و بانکی را نیز شامل میشود.
با خرید 51% سهام یک کلینیک دندانپزشکی، شما مالک آن خواهید شد و به سبب آن مسئولیت و نیز حق اختیار شما بیشتر خواهد بود. اما، می‌توانید به عنوان یک دندانپزشک بخشی از سهام یک کلینیک دندانپزشکی را خریداری نموده و به عنوان یک سهام‌دار در آن کلینیک دندانپزشکی فعالیت نمایید.
پس از بستن قرارداد و تحویل گرفتن کلینیک از فروشنده لازم است از انجام موارد زیر مطمئن شوید:
- انتقال حساب‌های خدماتی از نام فروشنده به نام خریدار: پس از خریداری باید حساب‌های خدماتی از قبیل خطوط اینترنت، تلفن و فاکس، سیستم‌های امنیتی/دزدگیر و قراردادهای خدماتی مانند سرایداری به نام خریدار شود.
- به‌روزرسانی مالکیت و جزئیات حساب‌های دارایی نامشهود: از قبیل میزبانی وبسایت، حساب My Business گوگل و ایمیل
- ثبت تجهیزات تصویربرداری اشعه ایکس: مالکیت همه تجهیزات تصویربرداری اشعه ایکس باید در بخش خدمات بازرسی اشعه-ایکس (XRIS) وزارت بهداشت ثبت شود.
- درخواست مجوز تأسیسات (facility permit) از RCDSO: مجوزهای تأسیسات قابل انتقال به غیر نیستند. بنابراین، لازم است پس از خریدای مطب درخواست مجوزهای لازم را بنمایید.
- به‌روزرسانی جزئیات و رمز عبور نرم‌افزار مدیریت مطب: برنامه مدیریت مطب همه فعالیت‌ها و صورت‌حساب‌های مطب را ردیابی می‌کند و بهتر است قبل از استفاده راه‌اندازی مجدد شود.
- آماده شدن برای پذیرش و مدیریت پرداخت‌های بیماران: دریافت کد CDAnet از انجمن دندانپزشکان کانادا
- انتقال مالکیت حساب پرداخت حقوق کارکنان: برای آنکه در پرداخت به تیم جدید خود دچار مشکل نشوید، بهتر است در این باره با یک حسابدار مشورت کنید.
فرنچایز کلینیک دندانپزشکی تحت پوشش یک DSO با مالکیت دندانپزشکان
با گسترش سازمان‌های خدمات دندانپزشکی (DSO)، برخی فرصت‌های فرنچایز دندانپزشکی نیز فراهم شده است. چنین فرانچایزی به کلینیک‌های دندانپزشکی این امکان را می‌دهد تا با قرار گرفتن تحت برند یک سازمان DSO از مزایای آن بهره‌مند شوند. این همکاری میتواند باعث صرفه‌جویی برای مالکان دندانپزشکی در تأمین منابع و خدمات ضمن حفظ استقلال کلینیکی خود به طور کامل شود.
از آنجایی که DSOهایی که تحت مالکیت دندانپزشکان هستند می‌توانند خود مطب‌ها و کلینیک‌های دندانپزشکی متعددی نیز داشته باشند، برای گسترش تعداد کلینیک‌های خود در این ساختار گاهی فرانچایز دندانپزشکی را به دندانپزشکان واجد شرایط کانادایی واگذار می‌کنند.
هزینه و مراحل فرانچایز کلینیک دندانپزشکی در کانادا در جدول زیر به طور خلاصه قابل مشاهده است:
| هزینه |
| بالغ بر 250.000 دلار کانادا |
| مراحل |
|
هزینه و مراحل فرنچایز کلینیک دندانپزشکی در کانادا
راه‌اندازی یک DSO یا سازمان حمایتی دندانپزشکی
یک روش سرمایه‌گذاری در حوزه دندانپزشکی کانادا راه‌اندازی DSO یا سازمان خدماتی/ حمایتی دندانپزشکی است. معمولاً گروهی از دندانپزشکان حرفه‌ای با سرمایه و اعتبار قابل توجه علاقه‌مند به راه‌اندازی یا خرید یک سازمان خدمات دندانپزشکی (DSO) هستند. برای راه‌اندازی یک DSO داشتن مقدار مناسب سرمایه بسیار اهمیت دارد و برای دانستن آنکه به چه مقدار سرمایه اولیه نیاز است، بهتر است از مشاوران دندانپزشکی باتجربه راهنمایی بگیرد. البته باید توجه داشت که راه‌اندازی یک DSO هزینه کمتری نسبت به خرید آن در پی دارد.
راه‌اندازی یک DSO بسته به شرایط و بیزینس‌پلن آن میتواند یک استارت‌آپ نیز محسوب شود؛ به طور کلی – چه در قالب کلاسیکی بیزینس و چه در فرمت یک استارت‌آپ – این نوع از سرمایه‌گذاری به حجم کار فوق‌العاده زیادی نیاز دارد. به همین دلیل استخدام پرسنل مجرب از مهم‌ترین گام‌های راه‌اندازی یک DSO است. توصیه میشود در این راه، از بهترین و مجرب‌ترین حسابداران حرفه‌ای، تیم حقوقی باتجربه و مدیران داخلی خبره بهره گرفته شود تا از اتلاف وقت و منابع خود در پروسه سرمایه‌گذاری و راه‌اندازی DSO جلوگیری کنید.
چنانچه خود در کانادا به عنوان یک دندانپزشک تأیید شده باشید، می‌توانید ساختاری از DSO را دنبال نمایید که میتواند مالک یک یا چند مطب دندانپزشکی نیز باشد. اما چنانچه شما یک دندانپزشک نباشید و یا مدرک دندانپزشکی شما در کانادا معادل‌سازی نشده باشد، صرفاً می‌توانید در ساختاری از DSO وارد شوید که به مطب‌های دندانپزشکی خدمات مدیریتی و غیرپزشکی ارائه داده و هیچ مطبی نمی‌تواند تحت مالکیت DSO شما قرار گیرد. این نوع از سازمان حمایتی دندانپزشکی، قواعدی نزدیک به ثبت شرکت در کانادا داشته و ماهیت تجاری بر آن قالب است تا ماهیت دندانپزشکی!
مراحل راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی در کانادا
بسته به انتخاب روش سرمایه‌گذاری، مراحل مورد نیاز برای راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی ممکن است متفاوت باشد. بااین‌حال، به‌طورکلی راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی در کانادا شامل مراحل زیر است:
گام اول: تهیه بیزینس‌پلن
بیزینس‌پلن باید علاوه بر اطلاعات مقدماتی مانند چکیده اجرایی یا مدیریتی، دورنمای شرکت، تحلیل بازار، تحلیل مشتری، تحلیل رقابت، پلان بازاریابی، تحلیل SWOT، پلان عملیاتی، تیم مدیریتی و پلان مالی، مشخصاً مواردی را دربرگیرد که برای اداره یک کلینیک دندانپزشکی ضروری هستند. این موارد شامل استراتژی‌های اجرایی کلینیک دندانپزشکی، شرایط مکانی کلینیک مورد نظر، مجوزها، لیست تجهیزات و غیره هستند.
گام دوم: تأمین سرمایه مورد نیاز
برای راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی در کانادا سرمایه حداقل 250.000 تا 350.000 دلار کانادا ضروری است. با این حال راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی بسته به اندازه، مکان و خدماتی که ارائه می‌دهد، میتواند به سرمایه‌ای بیش از این نیاز داشته باشد. این سرمایه به طور متوسط حدود 500.000 دلار کانادا تخمین زده میشود که از این میزان 240.000 دلار برای تهیه ملک مورد نظر و ساخت/نوسازی آن و تقریباً 200.000 دلار برای تجهیزات نیاز است.
علاوه بر سرمایه مورد نیاز برای شروع بیزینس یک مطب دندانپزشکی، سرمایه لازم برای هزینه‌های بهره‌برداری و اداره مرکز دندانپزشکی به خصوص در چند ماه نخست نیز باید در همان ابتدای مسیر در نظر گرفته شود. دریافت مجوزها، لوازم و مواد، حقوق کارکنان، اجاره مکان، هزینه‌های لابراتوآر و هزینه‌های متغیر از جمله این هزینه‌ها است. برخی از هزینه‌های تقریبی راه‌اندازی و بهره‌برداری یک کلینیک دندانپزشکی در جدول زیر ارائه شده است:
| هزینه‌های مربوط به راه‌اندازی و بهره‌برداری از یک کلینیک دندانپزشکی بر حسب اندازه آن | ||||
اندازه کلینیک | 3 صندلی 167 متر مربع | 6 صندلی 272 متر مربع | 9 صندلی 325 متر مربع | 12 صندلی 369 متر مربع |
| هزینه‌های شروع بیزینس | ||||
| نوسازی | 1.480 دلار کانادا برای هر مترمربع | |||
| ساخت | 2.150 دلار کانادا برای هر مترمربع | |||
| تجهیزات بزرگ | 156.320 | 312.640 | 468.960 | 625.280 |
| تجهیزات کوچک | 47.795 | 70.590 | 93.385 | 116.180 |
| هزینه‌های بهره‌برداری سالانه | ||||
| تعداد و حقوق کارکنان بر حسب دلار کانادا | ||||
| دندانپزشک | 1 147.361 | 2 273.243 | 3 399.125 | 4 525.007 |
| کمک‌دندانپزشک | 2 71.242 | 4 142.484 | 6 213.726 | 8 284.968 |
| متخصص بهداشت دهان | 0.5 35.212 | 1 70.425 | 1.5 105.637 | 2 140.850 |
| مسئول پذیرش | 1 33.588 | 1 33.588 | 1 33.588 | 1 33.588 |
| مدیر کلینیک | ــــــــ | 1 67.225 | 1 67.225 | 1 67.225 |
| سایر موارد بر حسب دلار کانادا در سال | ||||
| آب و برق | 9.467 | 10.619 | 11.723 | 12.294 |
| اجاره | 29.238 | 30.408 | 33.000 | 34.083 |
| لوازم دندانپزشکی مصرفی | 32.834 | 64.768 | 97.152 | 129.536 |
| سایر هزینه‌ها | 2.611 | 3.986 | 4.856 | 5.726 |
| کل هزینه شروع بیزینس | 591.115 | 1.012.105 | 1.312.715 | 1.595.010 |
| کل هزینه بهره‌برداری سالانه | 361.103 | 696.776 | 966.062 | 1.233.937 |
| کل هزینه‌های سال اول | 952.218 | 1.708.881 | 2.278.777 | 2.828.947 |
| * مواردی که تعداد پرسنل با عدد خرد (مثل 0.5) بیان شده است، میتواند دال بر امکان استخدام یک نیروی پاره‌وقت باشد. | ||||
گام سوم: تعیین استراتژی‌های اجرایی
برای راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی لازم است استراتژی‌های اجرایی و بهره‌برداری که برای اداره کارآمد یک کلینیک دندانپزشکی اهمیت دارد، در نظر گرفته شوند. برخی از مهم‌ترین این استراتژی‌ها عبارتند از:
تعرفه خدمات دندانپزشکی
اگرچه هر کلینیک دندانپزشکی تعرفه خود را برای درمان، مراقبت‌های روتین و خدامت دندانپزشکی تعیین می‌کند اما ساختار قیمت‌گذاری بر اساس راهنمای قیمت‌گذاری که به طور سالانه توسط انجمن دندانپزشکی استان مربوطه منتشر میشود و نرخ بازپرداخت تعیین شده توسط شرکت‌های بیمه‌ای تعیین میشود. تعرفه خدمات دندانپزشکی آلبرتا، خدمات دندانپزشکی و هزینه‌های آن در استان انتاریو و راهنمای تعهد بیمه دندانپزشکی در بریتیش‌کلمبیا نمونه‌هایی از راهنمای تعرفه‌های مصوب استانی هستند.
کلینیک‌های دندانپزشکی می‌توانند با توجه به دلایل تجاری خود یا مهارت‌های خاص دندانپزشک، قیمت‌های خود را بیش از مقادیر تعیین‌شده در راهنمای قیمتی تعیین کنند. با این حال اغلب تمایل دارند که قیمت‌گذاری خود را در چارچوب این راهنما انجام دهند، زیرا شرکت‌های بیمه‌گذار از این راهنمای قیمت به عنوان مبنایی برای پوشش انواع مختلف درمان استفاده می‌کنند.
مدیریت بیماران
| تعداد بیماران ویزیت شده و درمان شده در سال بر حسب اندازه یک کلینیک دندانپزشکی | ||
| اندازه کلینیک | تعداد بیماران درمان‌شده در سال | تعداد ویزیت‌ها در سال |
| 3 صندلی – 1 دندانپزشک | 1619-1472 | 4048-3680 |
| 6 صندلی – 2 دندانپزشک | 3238-2944 | 8096-7360 |
| 9 صندلی – 3 دندانپزشک | 4857-4416 | 12144-9384 |
| 12 صندلی – 4 دندانپزشک | 6476 – 5888 | 16192-14720 |
کنترل عفونت
کنترل عفونت حوزه مهمی از مقررات را در کلینیک‌های دندانپزشکی تشکیل می‌دهد، زیرا بیماران در طی خدمات دندانپزشکی در معرض ریسک عامل‌های عفونی قرار دارند. کلینیک‌های دندانپزشکی باید پروتکل‌های سخت‌گیرانه‌ای را برای عفونت‌زدایی و استریلیزاسیون ابزار و تجهیزات و همچنین مدیریت زباله‌ها و پسماند کلینیکی دنبال کنند. پروتکل‌های کنترل عفونت در کلینیک‌های دندانپزشکی اغلب توسط مراجع یا گروه‌های پژوهشی استانی به صورت راهنما تدوین و منتشر می‌شوند. جلوگیری از عفونت و کنترل آن یکی از این راهنماها است که کالج سلامت دهان و دندان بریتیش‌کلمبیا آن را تدوین نموده است. استان انتاریو نیز استانداردی با عنوان جلوگیری از عفونت و کنترل آن در مطب‌های دندانپزشکی ارائه داده است.
مصرف مواد بی‌حسی
کلینیک‌های دندانپزشکی که از مواد بی‌حسی استفاده می‌کنند، باید از دستورالعمل‌های خاصی برای تضمین ایمنی بیمار استفاده کند. این دستورالعمل‌ها که اغلب توسط انجمن‌های دندانپزشکی استانی تدوین و ارائه می‌شوند، مباحثی مانند غربالگری بیمار، تجویز بی‌حسی و مونیتورینگ پس از عمل را پوشش می‌دهد. به عنوان مثال، انجمن دندانپزشکی آلبرتا در راهنمای اداره کلینیک دندانپزشکی به این مبحث نیز پرداخته است.
مدیریت پسماندهای کلینیک دندانپزشکی
مدیریت پسماندهای دندانپزشکی یکی از الزامات مهم هر مرکز دندانپزشکی است. هر شهر یا استان در کانادا، اساس‌نامه‌ای مبنی بر چگونگی دفع این گونه از پسماندها دارد. از جمله این اساس‌نامه‌ها میتوان به مدیریت دفع زباله‌های کلینیک دندانپزشکی در نوااسکوشیا، راهنمای مدیریت پسماندهای کلینیک دندانپزشکی در کلونا و ضوابط دفع پسماندهای کلینیک دندانپزشکی در شهر ویکتوریا اشاره کرد.
رایج‌‌ترین مواد پسماند سمی در کلینیک‌های دندانپزشکی عبارتند از:
- پسماندهای آمالگام دندانی: ذرات آمالگام حاوی جیوه و نقره است که میتواند از طریق مراکز دندانپزشکی وارد فاضلاب شهری شود. به همین دلیل، پسماندهای آمالگام نباید به درون سطل زباله یا سیستم فاضلاب ریخته شده یا با زباله‌های زیست‌پزشکی مخلوط شود. بر اساس قوانین کانادا، همه پسماندهای مایع جمع‌آوری‌شده حاوی آمالگام باید در ظروف ضدنشت لیبل‌گذاری شده در جای امنی نگهداری شوند، به گونه‌ای که ریخته شدن ناگهانی، نشت یا خرابی ظرف منجر به ورود پسماند آمالگام به درون فاضلاب شهری نشود. در صورت عدم دسترسی به چنین مکانی، ظرف حاوی پسماندهای آمالگام باید در یک محفظه ثانویه به اندازه کافی بزرگ قرار داده شود. به علاوه، تمام چاه‌های کف زمین در آن ناحیه نیز باید درپوش‌گذاری شود.
- پسماندهای اشعه ایکس: تصویربرداری اشعه ایکس در کلینیک‌های دندانپزشکی با تولید انواع پسماندهای مایع و جامد همراه است که نیاز به مدیریت دقیق و صحیح آنها وجود دارد. در صورتی که پسماند حاوی نقره باشد، باید آنها را از محل خارج کرده و یا نقره آنها را استحصال کرد. در صورتیکه مواد استفاده شده به عنوان زباله مخاطره‌آمیز دسته‌بندی نشده باشد، میتوان آنها را به چاه فاضلاب تخلیه کرد. فویل‌ها و شیلدهای سربی را باید جمع‌آوری کرده و به سازنده عودت دهید یا آنها را برای دفع بهداشتی به یک پیمانکار تحویل دهید. نباید آنها را به سطل زباله بیندازید.
- زباله‌های زیست پزشکی: زباله‌های زیست‌پزشکی تولید شده در مراکز دندانپزشکی شامل ابزار تیز، دستکش‌ها، سوآب‌های استفاده شده، خون، بافت و مایعات بدن انسان است. در کل زباله‌های زیست‌پزشکی باید بر اساس دستورالعمل‌های مدیریت زباله زیست‌پزشکی در کانادا که توسط CCME تعیین شده است، دفع شوند. تخلیه زباله زیست پزشکی در سیستم‌های فاضلاب بهداشتی تحت CRD Sewer Use Bylaw ممنوع شده است. با این حال، محدودیت دفع خون، بافت یا مایعات بدن انسان در سیستم فاضلاب تنها در حالتی الزامی است که از قبل علم آن وجود داشته باشد که این مواد حاوی ویروس‌های نادر هستند. تخلیه خون و مایعات بدن انسان که در طی درمان دندانپزشکی روتین تولید میشود، به فاضلاب بهداشتی یا سیستم ضدعفونی قابل قبول است.
در مورد اشیای تیز شامل سوزن‌ها و اسکالپل‌ها باید موارد زیر رعایت شود:
- از سایر انواع زباله زیست‌پزشکی جدا شود
- در یک ظرف صلب، مقاوم به سوراخ و مقاوم به نشت قرار داده شود و به عنوان “زیست‌مخاطره‌آمیز- اشیای تیز” لیبل‌گذاری شود.
- پس از آنکه ظرف پر شد، باید به صورت دائمی درزبندی شود و برای دفع صحیح به یک پیمانکار دفع زباله‌های زیست پزشکی تحویل داده شود.
سایر انواع پسماندهای زیست‌پزشکی شامل دستکش‌های لاتکس، سوآب‌های مصرف‌شده یا مواد آغشته به خون و مایعات بدن پس از جداسازی باید در یک کیسه قرمزرنگ که روی آن زیست‌مخاطره‌آمیز لیبل‌گذاری شده است، قرار داده شوند و بنا بر مقررات CCME در یک ظرف ضدنشت صلب ذخیره شده و برای دفع مناسب به پیمانکار دفع زباله‌های زیست‌پزشکی تحویل داده شوند.
- محلول‌های شستشو و ضدعفونی‌کننده‌ها: برخی محلول‌های شستشو، ضدعفونی‌کننده‌ها و استریل‌کننده‌های سرد استفاده شده در رویه‌های دندانپزشکی ممکن است به عنوان زباله‌های مخاطره‌آمیز دسته‌بندی شوند. در این صورت، باید آنها را در ظروف درزبندی شده، ضدنشت و لیبل‌گذاری‌شده در مکان امنی ذخیره کرد.
- مواد دارویی: برخی از انواع مواد دارویی تاریخ مصرف گذشته ممکن است به عنوان پسماندهای مخاطره‌آمیز دسته‌بندی شوند. بنابراین، نباید مواد دارویی اضافی یا تاریخ مصرف گذشته را به درون زباله یا سیستم فاضلاب شهری انداخت یا آنها را با پسماندهای زیست‌پزشکی مخلوط کرد.
حفظ حریم بیمار و اطلاعات دندانپزشکی
دندانپزشکان دارای مسئولیت حرفه‌ای، حقوقی و اخلاقی برای حفظ سوابق کامل مراقبت دندانی هر بیمار هستند. در دندانپزشکی، هر رکورد شامل اطلاعاتی است که توسط دندانپزشک یا کلینیک دندانپزشکی به منظور ارائه مراقبت به بیماران جمع‌آوری و نگهداری میشود. برخی داده‌های پایه‌ای که باید برای همه بیماران جمع‌آوری شوند، عبارتند از: اطلاعات عمومی بیمار، سابقه پزشکی و دندانپزشکی، شرح دقیق بیماری‌های تشخیص‌داده شده در معاینه، یافته‌های رادیوگرافی، طرح درمان، رضایت آگاهانه، ارجاع یا گزارش به متخصصان دیگر، شرح درمان ارائه شده، مواد و داروهای به کار رفته، پیامد درمان و سوابق پرداختی دقیق.
دندانپزشکان مالکیت این اطلاعات را در اختیار دارند و می‌توانند آنها را به عنوان بخشی از فرایند فروش مطب خود، به دندانپزشک دیگری واگذار کنند. افراد غیردندانپزشک نمی‌توانند مالک سوابق دندانپزشکی باشند. قوانین کانادا به دندانپزشکان اجازه می‌دهد که اطلاعات سلامت بیماران را جمع‌آوری کرده و از آنها برای ارائه یا تسهیل مراقبت سلامت برای بیماران استفاده کنند. با این حال، همزمان آنها را ملزم می‌کند تا اقداماتی را اتخاذ کنند که حفظ این اطلاعات در برابر سرقت، از دست رفتن، استفاده یا افشای بدون مجوز را تضمین نماید.
اهمیت ثبت و حفظ اطلاعات بیماران به‌حدی است که انجمن‌ها و مراجع مختلف نیز برای آن بخش‌نامه و راهنما تنظیم کرده‌اند. از جمله این راهنماها میتوان راهنما ثبت سوابق دندانپزشکی را نام برد که کالج سلطنتی جراحان دندانپزشکی انتاریو تدوین و منتشر کرده‌اند.
یونیفرم بهداشتی برای کارکنان
دستورالعمل سیاست‌های کلی و رویه‌ها
سیاست‌ها و رویه‌های تعیین شده برای یک کلینیک دندانپزشکی صرف نظر از آنکه ساده و پیش پا افتاده یا مهم و طولانی باشند، باید به صورت مکتوب نوشته شده و در اختیار همه کارکنان قرار داده شود. این سیاست‌ها میتواند شامل تدارکات، سوابق سلامت، استخدام و نگهداری کارکنان، شرح جایگاه ها، ساعات کاری، حیطه خدمات، پروتکل های ایمنی کلینیک، کنترل تشعشعات، کنترل کیفی، رویه های کنترل عفونت، رویه های رضایت آگاهانه و نوبت‌دهی بیماران باشد.
گام چهارم: انتخاب مکان کلینیک دندانپزشکی
یکی از مهم‌ترین چالش‌های راه‌اندازی یک مرکز دندانپزشکی پیدا کردن مکان مناسب است. بسته شرایط خود، می‌توانید ملک دندانپزشکی را اجاره یا خریداری کنید. با این حال، با در نظر گرفتن آنکه دندانپزشکان معمولاً به دنبال راه‌اندازی یک کسب‌و‌کار بلندمدت هستند و نیاز به مشتری‌های ثابت دارند، خریداری یک مرکز دندانپزشکی انتخاب بهتری به نظر می‌رسد. به علاوه، خرید ملک آزادی عمل بیشتری هم برای انجام تغییرات و نوسازی لازم فراهم می‌کند؛ البته در صورتیکه توانایی تأمین سرمایه لازم را داشته باشید. از طرف دیگر، با اجاره ملک نیازی نیست که عهده‌دار مسئولیت‌های مربوط به خرید ملک باشید و می‌توانید از کاهش ضریب مالیاتی نیز در اظهارنامه‌های سالانه خود استفاده کنید. یک کلینیک دندانپزشکی میتواند یک ساختمان مجزا باشد یا در یک مجتمع چندمنظوره واقع شود. برخی مواردی که باید در انتخاب مکان کلینیک در نظر گرفت، عبارتند از:- دسترسی آسان به کلینیک: هم توسط خودرو شخصی و هم از طریق وسایل نقلیه عمومی
- پارکینگ مناسب برای کارکنان و بیماران
- نزدیکی به مشتریان هدف
- میزان رقابت: تعداد مراکز دندانپزشکی در محله مورد نظر کم باشد.
- نزدیکی کلینیک به مدارس محلی: با توجه به رویکرد چکاپ‌های دوره‌ای در مدارس و یا غیبت کودکان از کلاس درس خود به منظور درمان دندانپزشکی، نزدیکی مطب شما به مدارس محلی میتوان گروه جدیدی از بیماران را برای شما به همراه داشته باشد.
- دسترسی ساختمان به منابع کافی آب
- دسترسی به سیستم‌های فاضلاب مناسب
گام پنجم: بازطراحی و بازسازی کلینیک دندانپزشکی
پس از پیدا کردن لوکیشن مناسب کلینیک دندانپزشکی، ممکن است به بازطراحی و بازسازی آن نیاز داشته باشید. این فرآیند باید منطبق با استاندارد‌ها و ضوابط طراحی مطب‌های دندانپزشکی در کانادا صورت بگیرد تا در بازرسی‌های آتی بتوانید مجوزهای مربوطه را اخذ نمایید. برخی از ملاک‌ها که باید در این روند مورد توجه قرار دهید به شرح زیر است:- مساحت و فضاهای یک کلینیک دندانپزشکی: از نظر مساحت زیربنا، یک کلینیک با فضاهای خدماتی تفکیک‌شده برای درمان و ویزیت بیماران حداقل به حدود 167 مترمربع فضا نیاز دارد. این مساحت برای یک مطب با یک دندانپزشک، 2 کمک دندانپزشک، یک متخصص بهداشت دهان و دندان و یک مسئول پذیرش در نظر گرفته شده است.
| نوع فضا | حداقل مساحت مورد نیاز | تعداد | مساحت کل (m2) |
| اتاق درمان | 10 | 3 | 30 |
| اتاق تصویربرداری X-ray | 3 | 1 | 3 |
| اتاق استریلیزاسیون | 3 | 3 | 9 |
| لابراتوار | 6 | 1 | 6 |
| اتاق تاریک | 6 | 1 | 6 |
| محل نگهداری مواد و لوازم | 4 | 1 | 40 |
| پذیرش | 10 | 1 | 10 |
| اتاق کارکنان | 23 | 1 | 23 |
| دفتر کار و امور اداری | 11 | 1 | 11 |
| سرویس بهداشتی | 3.5 | 2 | 7 |
| اتاق انتظار | 11 | 1 | 11 |
| اتاق تأسیسات | 4 | 1 | 4 |
| جمع مساحت فضاهای مفید | 160 مترمربع | ||
| مساحت دیوارها و راهروها | 40 مترمربع | ||
| مساحت کل | 200 مترمربع | ||
- پذیرش دندانپزشکی: پذیرش اولین مکانی است که بیمار به آن مراجعه می‌کند و بنابراین باید پاکیزه، منظم، دلنشین و دارای دکوراسیونی ساده باشد. همچنین باید، به دمای محیط، تهویه و نورپردازی اتاق توجه کافی داشت. میز پذیرش باید نزدیک به در ورودی باشد تا پذیرای مراجعین باشد و در عین حال نزدیک به اتاق انتظار باشد تا آن را کنترل کند. همچنین بهتر است از کانترهایی استفاده شود که همزمان دارای ارتفاع بلند (1.15 سانتی‌متر) برای افراد عادی و ارتفاع کوتاه برای کودکان و مراجعین دارای ناتوانی باشد.کانتر باید همه تجهیزات پذیرش، دریافت اطلاعات بیمار و تعیین وقت، مدیریت فایل و سیستم ارتباط داخلی را داشته باشد.
- اتاق انتظار کلینیک دندانپزشکی: اتاق انتظار در کلینیک دندانپزشکی باید نزدیک پذیرش بوده و در عین حال به اتاق‌های مشاوره و درمان نیز نزدیک باشد. دکوراسیون اتاق انتظار باید ساده باشد. بهتر است از تصاویر آرامش‌بخش، گیاهان یا آکواریوم‌های ماهی برای این اتاق استفاده شود. این مکان باید همیشه تمیز و مرتب نگه داشته شود و دما و ونتیلاسیون آن برای راحتی بیماران تنظیم شود. بهتر است از صندلی‌های راحتی برای بیماران استفاده شود.
- اتاق درمان دندانپزشکی: اتاق درمان مهم‌ترین بخش یک کلینیک است و نقش مهمی در اثربخشی و بازده درمان، ارگونومی دندانپزشک به هنگام کار و همین طور تجربه بیمار ایفا می‌کند. به دلیل وجود ارگانیسم‌ها و عامل‌های عفونی و ضرورت ضدعفونی نگهداشتن مواد یا تجهیزات، باید از سیستم تهویه‌ای استفاده کرد که علاوه بر سرمایش/گرمایش مناسب، گردش هوا در این اتاق‌ها را نیز تضمین کند. از نظر نورپردازی، استفاده از تون‌های سرد یا خنثی مهم است و باید سعی شود از یونیت‌های دندانپزشکی استفاده شود که مجهز به دستگاه‌های نورپردازی مصنوعی هستند که قابلیت رویت صحیح را فراهم کرده و از درخشش یا سایه جلوگیری می‌کند.
- طرح باز: در این طرح چندین صندلی درمان در اتاق قرار داده میشود که بسیار مقرون به صرفه است. با این حال در این طرح حریم خصوصی بیمار حفظ نمی‌شود. بنابراین کاربرد گسترده‌ای ندارد و معمولاً در مطب‌های ارتودنسی یافت میشود.
- تک ورودی: این نوع اتاق درمان با پارتیشن‌هایی جدا شده تا محل‌های درمان از هم مجزا شوند و حریم خصوصی را برای بیمار تا حد ممکن فراهم می‌کند. در این لی‌اوت به دلیل وجود تنها یک ورودی برای اتاق درمان، حرکت کارکنان به داخل و بیرون اتاق در حین درمان محدود میشود
- دو ورودی (اتاق‌های درمان تفکیک‌شده): این نوع اتاق درمان لی‌اوت کاملاً تفکیک‌شده دارد و با دیوار از هم جدا میشود تا محل‌های درمان را از هم جدا کند و بیشترین حریم شخصی را برای بیمار فراهم آورد. یک مزیت اصلی این طرح آن است که رفتوآمد کارکنان به اتاق را در طول ویزیت و درمان بیمار تسهیل می‌کند. با این حال، این طراحی به فضای وسیع‌تری برای تفکیک فضاها و تعبیه ورودی‌های مجزا احتیاج دارد.
- اتاق استریلیزاسیون: اتاق استریلیزاسیون بخش مهمی از یک کلینیک دندانپزشکی است و باید به اندازه‌ای بزرگ باشد که بتوان تجهیزات اولتراسوند و اتوکلاو را در آن جای داد و ابزار را در آن نگهداری کرد. این اتاق باید تا حد امکان در نزدیکی اتاق درمان قرار داده شود تا فرایند پاکسازی، جمع‌آوری و ذخیره مواد تسهیل شود. بر طبق دستورالعمل‌های کنترل عفونت اتاق استریلیزاسیون باید یک ناحیه «کثیف» و یک ناحیه «پاکیزه» داشته باشد. به علاوه، باید یک یا دو ظرفشویی با آب لوله‌کشی برای شست و شو وجود داشته باشد.
- اتاق تصویربرداری اشعه ایکس: اتاق اشعه ایکس در کلینیک دندانپزشکی باید از سایر فضاها تفکیک اما نزدیک به اتاق درمان واقع شود و معیارهای ایمنی ممانعت از نشر پرتو در فضا را برآورده کند. یکی از اساسی‌ترین الزامات این اتاق‌ها علامت‌گذاری صحیح در ورودی با علائم بینالمللی پرتوی یونیزه‌کننده و لیبل X-Ray است.
- لابراتوار: لابراتوار کلینیک دندانپزشکی باید در ناحیه محصوری واقع شده باشد که به صورت انحصاری توسط پرسنل استفاده شود و تا جای امکان باید به اتاق درمان و مشاوره نزدیک باشد. این اتاق باید با استانداردهای ایمنی و ایزولاسیون سازگاری داشته باشد.
- اتاق دندانپزشک و فضای مدیریتی/اجرایی: دندانپزشک میتواند در این اتاق استراحت کند یا با بیمارانش صحبت کند. بنابراین، نیاز به میز و چند صندلی و فضای کافی برای دسترسی راحت افراد ناتوان دارد. اتاق باید نورپردازی و سرمایش و گرمایش مناسب داشته باشد. به علاوه باید دارای یک سیستم ارتباط داخلی برای تماس با بقیه بخش‌های کلینیک باشد.
- اتاق کارکنان: در صورتیکه فضا اجازه می‌دهد، بهتر است فضایی منحصرا برای کارکنان کلینیک در نظر گرفته شود. این مکان باید در محل محصوری قرار داده شود که کارکنان بتوانند در آنجا لباس خود را عوض کنند و وسایل خود را قرار دهند. همچنین، میتوان در این مکان یک ناحیه لباسشویی برای لباس کار و یونیفرم کارکنان تعبیه کرد. دمای بخش شستشو باید زیر 24 درجه نگه داشته شود تا از رشد باکتریایی جلوگیری شود.
- سرویس‌های بهداشتی: بسته به فضای موجود در کلینیک و حجم بیماران، بهتر است سرویس‌های بهداشتی کارکنان جدا از بیماران باشد. سرویس‌های بهداشتی بیماران باید در نواحی رفت و آمد واقع شده و به طور مناسب علامت‌گذاری شود. سرویس بهداشتی پرسنل باید در نواحی محصور قرار داده شود.
- تهویه: تهویه هم به صورت طبیعی و هم به صورت مکانیکی از ارکانی لست که در بازطراحی یک کلینیک زیبایی باید مورد تئجه قرار گیرد. تهویه مناسب میتواند مانع از رشد باکتریایی شود و به پیشگیری از عفونت نیز کمک کند.
- نورپردازی: در یک کلینیک دندانپزشکی، نورپردازی هم نقش کاربردی دارد و هم نقش روانی. به لحاظ کاربردی نورپردازی در هر فضا باید به گونه‌ای باشد که امکان دید کافی و ارائه بهینه خدمات را فراهم آورد. از طرف دیگر، در برخی فضاها مثل اتاق انتظار از این عنصر میتواند در راستای زیباسازی فضا و حتی کنترل استرس بیماران بهره گرفت.
گام ششم: دریافت مجوزهای کلینیک دندانپزشکی
کلینیک دندانپزشکی قبل از آغاز به کار باید ثبت حقوقی شده و مجوزهای لازم برای فعالیت آن دریافت شود. بسته به اینکه سرمایه‌گذاری در کدام منطقه کانادا صورت می‌گیرد، ممکن است قوانین و مجوزها اندکی متفاوت باشد. برای اطلاع از مجوزهای دقیق منطقه‌ای که قصد سرمایه‌گذاری در آن را دارید، به سایت Bizpal مراجعه کنید. راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی معمولاً مستلزم دریافت مجوزهای زیر است:
- جواز کسب (Business license): جواز کسب یک سند رسمی صادرشده توسط شهرداری است که اجازه داشتن بیزینس در کشور کانادا را می‌دهد.
- مجوز ثبت شماره تجاری (Business number registration): این شماره شناسایی امکان تعامل با آژانس درآمد کانادا (CRA) و برنامه‌های دولتی دیگر را برای متقاضی فراهم می‌کند.
- مجوز شرکت حقوقی فدرال(Federal Incorporation) : اگر ساختار تجاری کلینیک دندانپزشکی از نوع سهامی باشد، دریافت مجوز فدرال شرکت سهامی لازم است.
- درخواست ثبت و نصب منبع اشعه-ایکس: در صورت نصب و استفاده از منابع اشعه ایکس در دندانپزشکی خود نیاز به ثبت و دریافت تأییدیه از Radiation Protection Service (RPS) دارید.
- مقررات تخلیه برخی پسماندهای مایع خاص: تخلیه پسماند مایع از این تأسیسات به صورت خودکار تحت الزاماتی قرار دارد و از این جهت باید ثبت شود.
- مجوز ساخت و نوسازی (Building and Renovating Permits): قبل از ساخت یا نوسازی مطب دندانپزشکی ملزم به دریافت این مجوز از شهرداری منطقه خود هستید.
- مجوز نصب تابلو (Sign permit): در بعضی استان‌ها برای نصب تابلوی تجاری نیاز به دریافت مجوز از شهرداری است.
- جواز پخش موسیقی (Music licensing): در راستای رعایت قانون کپی‌رایت در کانادا، برای پخش موسیقی در کلینیک خود این جواز را باید از Entandem دریافت کنید.
گام هفتم: ثبت نام مالیاتی کلینیک دندانپزشکی
بر اساس قوانین مالیاتی در کانادا مراکز دندانپزشکی همانند همه کسب‌و‌کارها در کانادا باید حتی در اولین سال فعالیت خود اظهارنامه مالیاتی پر کرده و مالیات خود را پرداخت کنند. این مراکز مشمول مالیات‌های زیر هستند:
- مالیات بر درآمد
- مالیات بر ملک (در صورت خرید ملک)
- مالیات بر حقوق کارکنان
- مالیات بر فروش کالا و خدمات (GST/HST)
بسیاری از دندانپزشکان در کانادا GST/HST را از بیماران خود دریافت نمی‌کنند، زیرا اغلب خدمات دندانپزشکی معاف از GST/HST یا QST (مالیات بر فروش در استان کبک) هستند. GST/HST یک مالیات غیرمستقیم است که توسط ثبت‌نام‌کننده از مشتریان دریافت و به حساب سازمان درآمد کانادا (CRA) واریز میشود. اعتبار مالیات ورودی (ITC) بخشی از GST/HST است که دندانپزشک در ازای هزینه‌های خود از قبیل تأمین مواد، اداره مطب، تلفن، اجاره و… می‌پردازد. بنا بر قوانین کانادا، دندانپزشک نمی‌تواند برای فروش کالاها یا خدماتی که معاف از GST/HST هستند، ادعای ITC کند. اما میتواند برای کالاها و خدماتی که مشمول نرخ مالیاتی صفر هستند، ادعای ITC کند.
موارد مشمول و معاف از مالیات در کلینیک دندانپزشکی
یک مطب دندانپزشکی دارای منابع مشمول مالیات، معاف از مالیات یا با مالیات صفر است و از این نظر، دندانپزشکی یک صنعت منحصر به فرد برای اهداف GST/HST است. دندانپزشک نیاز به برنامه‌ریزی مالیاتی و دفترداری دقیق دارد تا ضمن کاهش هزینه‌های اداره کسب‌و‌کار خود دچار مشکل مالیاتی نشود.
- خدمات درمانی دندانپزشکی: خدمات دندانپزشکی که توسط دندانپزشکان دارای پروانه انجام میشود، عمدتاً به عنوان معاف از مالیات دسته‌بندی میشود؛ یعنی دندانپزشک مالیات GST/HST را در ازای خدمات دندانپزشکی دریافت‌شده برای بیمار اعمال نمی‌کند که برای بیماران یک مزیت محسوب میشود. با توجه به آنکه خدمات دندانپزشکی معاف از GST/HST است، دندانپزشک علی‌رغم آنکه متحمل مالیات سنگین GST/HST برای خرید تجهیزات، اجاره و منابع میشود، نمی‌تواند ادعای ITC کند. این مسئله سبب افزایش هزینه‌های اداره یک مطب دندانپزشکی میشود.
- خدمات زیبایی: خدمات غیردرمانی زیبایی که در یک کلینیک دندانپزشکی ارائه می‌شوند، مشمول مالیات هستند و دندانپزشک میتواند در قبال آنها از بیمار GST/HST دریافت کند. از آنجا که خدمات زیبایی و فروش محصولات دندانپزشکی غیردرمانی معاف از GST/HST نیستند، دندانپزشک میتواند روی منابع مستقیم و هزینه‌های وابسته ادعای ITC کند. تحت این سناریو، دندانپزشک میتواند ادعای ITC متناسبی را نیز روی هزینه‌های کلی مانند اجاره، قبض آب و برق و تلفن نماید.
- فروش یا اجاره دستگاه‌های ارتودنسی: فروش و اجاره این وسایل مشمول مالیات GST/HST میشود، اما نرخ مالیات صفر دارد؛ یعنی در عمل کلینیک دندانپزشکی در ازای آنها مالیاتی از بیمار دریافت نمی‌کند؛ اما میتواند روی هزینه‌های مرتبط با دستگاه‌های ارتودنسی ادعای ITC در پر کردن اظهارنامه مالیاتی خود نماید. تعیین هزینه سربار مربوط به خدمات ارتودنسی بسیار پیچیده است و اگر کلینیکی این خدمات را ارائه می‌دهد، میتواند براساس بخش‌نامه آژانس درآمد کانادا (CRA) تا یک سوم کل هزینه سربار خود را مربوط به خدمات ارتودنسی در نظر بگیرد.
- خدمات لابراتوار: مشمول مالیات صفر هستند؛ دندانپزشک در صورتیکه به خوبی حساب پرداختی‌ها را نگه داشته باشد میتواند ادعای دریافت بخشی از مالیات پرداخت شده کلینیک خود را بابت هزینه‌های خدمات لابراتوار بنماید.
کاهش مالیات برای دندانپزشکان
به طول کلی هر هزینه‌ای که با هدف تجاری صرف میشود، قابلیت کسر مالیاتی را دارد. دندانپزشکان در کانادا متحمل هزینه‌های مختلفی در ارتباط با خدمات خود می‌شوند و دانستن آنکه مالیات کدام یک قابل کاهش است، به صرفه‌جویی و کاهش بار مالیاتی یک کلینیک دندانپزشکی کمک می‌کند. برخی از مواردی که ادعای آنها میتواند سبب کاهش مالیات برای دندانپزشکان شود، شامل موارد زیر است:
- غذا: در صورتیکه صرف هزینه روی غذا برای اهداف کسب‌و‌کار صورت گرفته باشد، تبدیل به یک هزینه قابل کاهش میشود. برای متخصصان دندانپزشکی هزینه غذا به میزان %50 قابل کاهش است. بنابراین، اگر 100 دلار صرف غذا و سرگرمی شده است، مالک دندانپزشکی تنها میتواند 50 دلار آن را در اظهارنامه خود کم کند.
- هزینه‌های رفتوآمد: در صورتیکه سفر با خودرو به قصد انجام امور کسب‌و‌کار صورت گرفته باشد، مشمول کاهش مالیات است. البته برای ادعای این هزینه‌ها CRA دندانپزشکان را ملزم می‌کند که یک دفتر ثبت داشته باشند که در آن تاریخ، مبداء، مقصد، طول سفر و علت سفر ثبت شده باشد. هزینه‌های خودرویی را میتوان به صورت کیلومتری یا درصدی از هزینه کل محاسبه و اعلام کرد.
- سفر و کنفرانس‌ها: بنا بر سیاست‌های CRA، هر مالیات‌دهنده میتواند هزینه‌های دو کنفرانس را در سال کم کند. برای آنکه کل هزینه سفر قابل کسر باشد، نیاز است که بخش تجاری سفر بیش از دو‌سوم کل سفر را تشکیل دهد.
گام هشتم: تهیه تجهیزات موردنیاز کلینیک دندانپزشکی
کلینیک‌های دندانپزشکی به تجهیزات زیادی از قبیل یونیت دندانپزشکی، تجهیزات استریلیزاسیون، تجهیزات تصویربرداری، صندلی دندانپزشک، صندلی‌های درمان، هندپیس‌ها، کمپرسورهای هوا، سیستم‌های وکیوم و سخت‌افزار کامپیوتری نیاز دارد. سیستم‌های تحویل دندانپزشکی جایگاه منحصر به فردی در یک کلینیک دندانپزشکی دارند زیرا در معرض دید کامل بیماران قرار دارند و در عین حال تأثیر زیادی بر ارگونومی دندانپزشک و سلامت اسکلتی‌عضلانی او دارند.
فهرستی از تجهیزات ضروری برای راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی در جدول زیر ارائه شده است.
| تجهیزات ضروری کلینیک دندانپزشکی |
| وسایل پایه |
| آینه‌های معاینه، پروب‌ها، توئیزرها و انبرهای دندانپزشکی |
| تجهیزات اتاق معاینه |
| هندپیس‌های دندانپزشکی، صندلی بیمار، یونیت دندانپزشکی، صندلی دندانپزشک |
| ابزارها دندانپزشکی |
| توربین‌ها، میکروموتورها، هندپیس‌ها، لامپ‌های لایت کیور دندانپزشکی و … |
| تجهیزات تصویربرداری |
| دستگاه تصویربرداری اشعه ایکس، دوربین‌های داخل دهانی |
| تجهیزات استریلیزاسیون |
| اوتوکلاو |
| تجهیزات دندانپزشکی پیشرفته |
| تجهیزات دندانپزشکی لیزری، تجهیزات CAD/CAM |
| مواد مصرفی |
| کامپوزیت‌های دندانی، دستکش‌های یکبارمصرف، دستمال‌های کلینیک دندانپزشکی، مواد اندودونسی، مواد ارتودونسی، بخیه‌های دندانپزشکی |
| تجهیزات پذیرش بیمار و اتاق انتظار |
| مبلمان، سیستم کامپیوتری برای تعیین وقت و نوبت‌دهی، سیستم‌های ارتباطی، سیستم ایمن برای مدیریت سوابق بیمار، پوسترها و بروشورهای اطلاعاتی درباره سلامت دهان و دندان |
| سایر |
| تجهیزات دندانپزشکی اطفال، نرم‌افزار مدیریت مطب دندانپزشکی، هدفون‌‌های کنسل‌کننده نویز، گلوکز، داروهای اورژانسی، مواد ضدعفونی‌کننده، پنبه، گاز، رول پنبه، پوسترهای آموزشی برای بیماران، بروشورهای آموزشی پس از عمل، فرم‌های رضایت‌نامه |
گام نهم: پوشش‌های بیمه‌ای برای کلینیک دندانپزشکی
یکی از هزینه‌های بزرگ راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی خریداری پوشش‌های بیمه‌ای برای محافظت از کلینیک در برابر مخاطرات، سوانح و ادعاهای حقوقی است. برخی از پوشش‌های بیمه‌ای گوناگون که کلینیک‌های دندانپزشکی در کانادا به آنها نیاز دارند عبارتند از: بیمه مسئولیت پزشکان، بیمه قصور پزشکی، بیمه ازکار‌افتادگی و جبران غرامت کارکنان، بیمه بیکاری، بیمه هزینه‌های سربار تجاری، بیمه اموال تجاری و بیمه عمر است. این بیمه‌ها را میتوان به‌صورت جداگانه یا در قالب بسته‌های بیمه‌ای خریداری کرد. برای تهیه پوشش بیمه مناسب حتماً با یک کارشناس بیمه خبره مشورت نمایید.
گام دهم: استخدام کارکنان
اداره مناسب یک کلینیک دندانپزشکی و تضمین بازدهی آن نیاز به نیروی کار متخصص دارد. یک کلینیک دندانپزشکی بسته به نوع خدمات و وسعت خود به پرسنل مختلفی نیاز دارد که پایه آنها عبارت‌اند از:
- دندانپزشک (اگر چند دندانپزشک در یک کلینیک فعالیت دارند، ترجیحاً تخصص‌های آنها مختلف باشد)
- دستیار یا کمک‌دندانپزشک
- مسئول پذیرش
- کارمند اداری
علاوه بر این‌ها، راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی نیاز به بهره‌گیری از مشاوره تخصصی حسابداری، وکالت و برنامه‌ریزی مالی دارد. حسابدار میتواند به مدیریت منابع مالی و پرداخت‌های مالیاتی کمک کند. استخدام یک حسابدار برای راه‌اندازی سیستم حساب‌های پرداخت و دریافت ضروری است. وکیل به انجام دقیق فرایند راه‌اندازی، دریافت مجوزها و اسناد لازم کمک می‌کند. برنامه‌ریز مالی نیز به مدیریت بدهی‌ها، سرمایه‌گذاری هوشمندانه و کنترل گردش مالی کمک می‌کند.
گام یازدهم: تبلیغات و بازاریابی
برای جلب بیماران بیشتر به کلینیک دندانپزشکی به استراتژی‌های بازاریابی و تبلیغاتی مناسب نیاز است. برخی روش‌هایی که میتوان از آنها برای تبلیغات استفاده کرد شامل طراحی وبسایت، پروفایل بیزینس گوگل، تبلیغات گوگل و فیس بوک، روزنامه‌ها و مجلات محلی، تبلیغات محیطی (ایستگاه‌های اتوبوس، بیلبورد و غیره)، فعالیت به عنوان اسپانسر رویدادهای محلی و شرکت در رویدادهای نمایشگاهی است.
یک نکته مهم در بازاریابی و تبلیغات به خصوص تبلیغات آنلاین برای یک مرکز دندانپزشکی ترویج خدمات به صورت اخلاقی و قانونی است. متخصصان دندانپزشکی موظف هستند که تبلیغات خود را مطابق با استانداردهای تعیین‌شده توسط نهادهای قانون‌گذاری در استان مربوطه ارائه دهند. اقلام تبلیغاتی در این مقررات به هر چیزی که با هدف آگاه ساختن بیماران از خدمات و ترغیب آنها به استفاده از این خدمات طراحی میشود، گفته میشود و میتواند شامل وبسایت، بروشور، ایمیل، کمپین‌های ایمیلی، پست رسانه‌های اجتماعی، بلاگ‌نویسی، نصب تابلوی داخلی یا خارجی، تبلیغات جستجو، تبلیغات رادیویی و تصویری باشد.
بنا بر مقررات تبلیغات در صنعت دندانپزشکی، دندانپزشک نباید محتوای تبلیغاتی که حاوی اطلاعات زیر است را پخش کند:
- اطلاعات غلط، مبهم یا گمراه‌کننده و اطلاعات غیرقابل تأیید
- استفاده از صفات ممتاز مانند پیشگام یا برترین
- اطلاعاتی که به معنای منحصر به فرد بودن یا برتری نسبت به دندانپزشکان دیگر است
- اطلاعاتی که سبب ایجاد انتظارات برای نتایج مطلوب میشود یا از ترس‌های عمومی سوء استفاده می‌کند
- اشاره به حوزه‌ها یا روش‌های درمانی بدون ذکر تخصص دندانپزشک
همچنین ارائه برنامه‌های تشویقی مانند مسابقات، قرعه‌کشی یا خدمات و محصولات رایگان یا تبلیغ قیمت‌ها به صورت گمراه‌کننده تخطی از مقررات است. در صورت انجام هر یک از موارد مورد اشاره، دندانپزشک مرتکب تخلف حرفه‌ای شده است.
بازار کار و وضعیت صنعت دندانپزشکی در کانادا
بنا بر گزارش انجمن دندانپزشکی کانادا، تقریبا 25.500 دندانپزشک دارای مجوز در کانادا وجود دارد که در حدود 16.000 مطب دندانپزشکی در کانادا مشغول به فعالیت هستند. بنابراین، برای هر 10.0000 کانادایی حدود 65 دندانپزشک وجود دارد. بنا بر داده‌های اخیری که توسط سازمان مهاجرت منتشر شده است، نزدیک به %40 از دندانپزشکان کانادایی در سطح بینالمللی آموزش دیده، به کانادا مهاجرت کرده و در این کشور مدرک خود را معادل‌سازی نموده‌اند.
بانک مشاغل کانادا گزارش می‌دهد که متوسط سن دندانپزشکان در این کشور 46 سال است و پیش‌بینی می‌کند که کانادا بین سال‌های 2019 الی 2028 به دلیل افزایش تعداد دندانپزشکان بازنشسته با کمبود دندانپزشک مواجه خواهد شد. از طرف دیگر، افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت سلامت دهان همراه با رشد جمعیت تقاضا برای خدمات دندانپزشکی را در دهه‌های آتی افزایش خواهد داد. بنابراین، انتظار می‌رود که چشم‌انداز کاری برای دندانپزشکان در کانادا ظرف 10 سال آینده بسیار مناسب باشد.
تقاضای خدمات دندانپزشکی و نیاز به متخصص دندانپزشک در کانادا
مراجعه به دندانپزشکی عاملی است که سطح تقاضا برای این خدمات را مشخص می‌کند. دسترسی به خدمات بیمه و سطح درآمد خانوار نیز دو عاملی هستند که مراجعه کانادایی‌ها به دندانپزشکی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. تقریباً دو سوم کانادایی‌ها دارای بیمه دندانی هستند که همه یا بخشی از درمان‌های دندانپزشکی آنها را پوشش می‌دهد. تقریبا %50 از کانادایی‌ها از سوی کارفرمای خود تحت پوشش بیمه دندانپزشکی هستند. از سوی دیگر، دولت کانادا برای پوشش هزینه‌های دندانپزشکی خانوارهای کم‌درآمد این کشور برنامه ویژه‌ای تنظیم نموده و بسیاری از این خانواده‌ها تحت پوشش بیمه‌ای دولت کانادا↑ برای خدمات دندانپزشکی قرار دارند. در سال 2018 تقریبا %75 کانادایی‌ها به طور سالانه توسط یک دندانپزشک ویزیت شدند که یکی از بالاترین نرخ‌های جهانی مراجعه به دندانپزشک بوده است. در نمودار زیر، نرخ مراجعه افراد به دندانپزشک به تفکیک چند کشور مقایسه شده است [منبع]:
تقاضا برای خدمات دندانپزشکی در کانادا در حال افزایش است و این امر علاوه بر ابعاد مادی (درآمد و پوشش بیمه)، ریشه در افزایش جمعیت و بیشتر شدن آگاهی عمومی مردم درباره اهمیت سلامت دهان و دندان دارد. انتظار می‌رود عوامل زیر نیز بر افزایش این تقاضا طی سال‌های آتی اثر داشته باشد:
- افزایش تعداد مهاجران
- افزایش محبوبیت خدمات دندانپزشکی زیبایی، آرایشی و ارتودنسی
- پیر شدن جمعیت که انتظار می‌رود تقاضا برای دندانپزشکی سالمندان را افزایش دهد.
- ارتقاء و توسعه تکنولوژی و تجهیزات در تشخیص بیماری‌های دهان و دهان و نیز درمان آن
گزارش‌های مرکز ملی آمار کانادا نشان می‌دهد درصد بیشتری از نسبت به آقایان در کانادا به دندانپزشک مراجعه می‌نمایند. ضمن آنکه، بیشترین درصد مراجعه به دندانپزشکی در کانادا طبق آمار سال 2018 برای بازه سنی 12 الی 17 ثبت شده است. در نمودار زیر درصد مراجعه به مطب‌های دندانپزشکی در کانادا به تفکیک جنسیت و گروه سنی نشان داده شده است:
بازیگران بزرگ بازار کانادا
انجمن دندانپزشکی کانادا تخمین می‌زند که DSO سهم بسیار کمی از بازار کانادا و در حدود %2 از کلینیک‌های دندانپزشکی را تشکیل می‌دهد، اما این رقم در آینده احتمالاً افزایش خواهد داشت. بزرگترین DSO در کانادا سازمان خدامت دندانپزشکی DentalCorp است که از زمان تأسیس خود در سال 2011 درآمدی بالغ بر 230 میلیون دلار به دست آورده است. این سازمان صاحب بیش از 500 مطب دندانپزشکی در سراسر کانادا است و در حال حاضر 7100 کارمند شامل 1300 دندانپزشک، 1600 متخصص بهداشت دهان و دندان و 4200 کمک‌دندانپزشک دارد. کلینیک‌های DentalCorp سالانه بیش از 4 میلیون بیمار را ویزیت می‌کنند. یک DSO بزرگ دیگر در کانادا سازمان 123Dentist است که مالکیت کامل یا جزئی 350 کلینیک دندانپزشکی در کانادا را در اختیار دارد.
وضعیت استان‌های کانادا در صنعت دندانپزشکی
مراکز دندانپزشکی به طور قابل ملاحظه‌ای در مراکز شهری مهم در کانادا تمرکز یافته‌اند که نتیجه آن رقابت شدید بین این کلینیک‌ها در داخل شهرها است. جوامع روستایی و دوردست به دلیل جمعیت پایین‌تر و پراکندگی جمعیت در جذب کلینیک‌های دندانپزشکی دچار مشکل هستند و این امر موجب کمبود این خدمات و در نتیجه سبب نیاز بیش از پیش به کلینیک‌های دندانپزشکی در این مناطق شده است.
استان‌هایی که به نسبت جمعیت خود، تعداد کمتری دندانپزشک دارند می‌توانند نیاز و درنتیجه فضای رشد بیشتری برای این صنعت داشته باشند. در نمودار زیر نسبت جمعیت به ازای هر دندانپزشک در کانادا در سال 2014 نشان داده شده است [منبع]:
از طرف دیگر، جمعیت بیشتر و رشد جمعیتی فزاینده در یک استان میتواند موجب نیاز بیشتر به کلینیک دندانپزشکی در آن شود. بر اساس گزارش مرکز ملی آمار کانادا، در سال 2023 استان انتاریو یا نزدیک به 15 میلیون جمعیت در رده نخست تعداد ساکنان و استان‌های کبک، بریتیش‌کلمبیا و آلبرتا به ترتیب با 8.6 میلیون، 5.3 میلیون و 4.5 میلیون در رده‌های دوم تا چهارم قرار گرفته‌اند. بانک مشاغل کانادا چشم‌انداز شغل دندانپزشکی در این استان‌ها را بسیار خوب و در سایر استان‌ها خوب گزارش کرده است.
باتوجه به دو رویکرد فوق، انتخاب بهترین استان برای راه‌اندازی کلینیک دندانپزشکی در کانادا باید براساس شرایط شما صورت پذیرد. میزان سرمایه، اهداف بیزینسی و پزشکی، گروه هدف، شرایط اشتغال و غیره معیارهایی هستند که برای این انتخاب باید در نظر داشته باشید.
درآمد و سودآوری کلینیک‌های دندانپزشکی در کانادا
در سال 2019، مبلغی در حدود 16.4 میلیارد دلار کانادا صرف هزینه مراقبت‌های دندانپزشکی در کانادا شد. تقریبا %94 این هزینه در بخش خصوصی صورت گرفت و سرانه مصرف خدمات دندانپزشکی 437 دلار کانادا بود. این میزان هزینه، معادل %6.4 هزینه کل مراقبت سلامت در کانادا است.
یک مطب دندانپزشکی میتواند بین 200.000 دلار تا 500.000 دلار کانادا درآمد خالص [پس از کسر هزینه‌ها] داشته باشد. البته نوع کلینیک دندانپزشکی و ساختار مالکیتی مطب میزان درآمد دندانپزشک را تعیین خواهد کرد. برای مثال، یک دندانپزشک عمومی که به تنهایی مالک یک مطب دندانپزشکی است، میانگین درآمد 300.000 دلار کانادا را خواهد داشت. در مقایسه، دندانپزشکان عمومی که در یک مطب دندانپزشکی به صورت شریک یا همکار کار می‌کنند، درآمد خالص متوسط 190.000 دلار کانادا دارند.
محاسبه حاشیه سود برای کلینیک‌های دندانپزشکی فرایند بسیار پیچیده‌ای است و به فاکتورهای بسیاری از جمله هزینه‌ها، مالیات، نوع ساختار تجاری و مکان کلینیک بستگی دارد. حاشیه سود میانگین برای یک مطب دندانپزشکی بین 30 تا 40 درصد درآمد است. به طور کلی، برای یک مطب دندانپزشکی با یک دندانپزشک، سود میانگین %37.5 انتظار می‌رود.
درآمد دندانپزشکان در کانادا
| حقوق سالانه دندانپزشکان در کانادا بر حسب استان | |
| استان | میانگین دستمزد (دلار کانادا) |
|
کانادا |
171.986 |
| آلبرتا |
192.293 |
|
بریتیش کلمبیا |
144.216 |
| مانیتوبا |
264.852 |
|
نیوبرانزویک |
164.780 |
| نیوفاندلند |
180.374 |
|
مناطق شمال غربی |
280.392 |
| نوا اسکوشیا |
255.322 |
|
نوناووت |
ثبت نشده |
| انتاریو |
169.210 |
|
جزیره پرنس ادوارد |
270.069 |
| کبک |
151.418 |
|
ساسکاچوان |
147.418 |
| یوکان |
ثبت نشده |
سؤالات متداول
کد NOC برای دندانپزشکان در کانادا چیست؟
کد شغلی برای دندانپزشکان در کانادا ۳۱۱۱۰ است. این کد مشاغل زیر را پوشش می‌دهد: دندانپزشک، اندودنتیست، جراح فک و دهان، پاتولوژیست دهان، رادیولوژیست دهان، ارتودنتیست، دندانپزشک اطفال، پریودنتیست، پروتزودنتیست و دندانپزشک بهداشت عمومی.
آیا غیردندانپزشک میتواند در کانادا در زمینه دندانپزشکی سرمایه‌گذاری کند؟
شخص غیردندانپزشک تنها میتواند در سازمان خدمات مدیریتی دندانپزشکی در کانادا سرمایه‌گذاری کند؛ سرمایه‌گذاری در این نوع از DSOها مشابه سرمایه‌گذاری در یک شرکت بیزینس‌محور و روند ثبت شرکت در کانادا است تا یک زمینه دندانپزشکی‌محور!
آیا دندانپزشک خارجی میتواند در کلینیک دندانپزشکی در کانادا سرمایه‌گذاری کند؟
به عنوان یک سهام‌دار خرد سرمایه‌گذاری دندانپزشک خارجی در کلینیک دندانپزشکی در کانادا ممکن است؛ اما این فرد حق ارائه خدمات دندانپزشکی و یا مالکیت یک کلینیک را ندارد. مگر آنکه مدارک خود را در کانادا معادل‌سازی کرده و به عنوان یک دندانپزشک کانادایی شروع به فعالیت در این کشور نماید.
برای راه‌اندازی یک کلینیک دندانپزشکی در کانادا به چه میزان سرمایه نیاز است؟
تقریباً حداقل نیم میلیون دلار کانادا برای راه‌اندازی یک کلینیک کوچک نیاز است.
درآمد دندانپزشکان در کانادا چقدر است؟
دندانپزشکان در کانادا به طور میانگین ۱۷۰.۰۰۰ دلار کانادا در سال درآمد دارند.
آیا تقاضا برای دندانپزشک در کانادا وجود دارد؟
بله. تقاضا برای دندانپزشکان در کانادا در دهه‌های آینده رو به افزایش است.
آیا در کانادا کمبود دندانپزشک وجود دارد؟
به طور کلی در حال حاضر، علی‌رغم تقاضای فزاینده به دندانپزشک در کانادا تقریباً کمبود دندانپزشک در مجموع این کشور وجود ندارد. اما اختلاف نگران‌کننده‌ای بین مناطق شهری و روستایی در دسترسی به خدمات درمانی دندانپزشکی وجود دارد. بر این اساس، تعداد دندانپزشکان در کانادا در یک استان ممکن است با کمبود مواجه باشد.
