اینکه چگونه می توان به افراد بی خانمان و نیازمند کمک کرد سوالی همیشگی است و با نزدیک شدن به سرمای زمستان، مردم بیش از پیش در این مورد صحبت می کنند.
از حدود 15 سال پیش، کلیسای محلی St. Boniface در شهر سانفرانسیسکوی آمریکا، در مواقع نیاز درهای خود را به روی مردان و زنانی که در خیابان مانده و سرپناهی ندارند باز گذاشته است.
این اقدام که به نام پروژه Gubbio شهرت یافته، در سال 2004 میلادی و توسط پدر Louis Vitale، کشیش کلیسا و Shelly Roder، یک فعال اجتماعی پایه گذاری شد. نام Gubbio از نام یک شهر ایتالیایی گرفته شده است که بر اساس افسانه ها، St. Francis در مورد انعقاد یک توافقنامه صلح میان یک گرگ گرسنه با مردم وحشتزده شهر مذاکره و اقدام کرده بود.
در محله های Mission و Tenderloin در سانفرانسیسکو، کارگران فقیر در کنار افراد فقیر نشین بی خانمان زندگی می کنند و گاهی اوقات سوتفاهم و اشتباه در تشخیص این دو دسته پیش می آید. پروژه Gubbio پاسخی خلاقانه به حل این مشکل است و به ارتباط بیشتر اهالی و بازدید کنندگان کلیسا با همسایگان و هم محلی های بدون مسکن و سرپناه می انجامد. اجرا کنندگان پروژه Gubbio معتقدند با ایجاد فرصت هایی برای تعامل بیشتر این دو گروه از مردم، موجبات تقویت هر چه بیشتر محله های Mission و Tenderloin فراهم می شود.
بطور کلی اهداف این پروژه عبارتند از:
- ارائه فضایی پاکیزه، زیبا، آرام و امن برای مراجعه کنندگان جهت استراحت در ساعات مختلف شبانه روز
- ایجاد حس درک و مسئولیت مشترک میان افراد بی خانمان و سایر افراد جامعه
- بهبود شرایط فیزیکی، اجتماعی، روحی و روانی مهمانان بی خانمان کلیسای St.Boniface
همه روزه تعداد زیادی از مردم بی سرپناه بر روی نیمکت های کلیسا و زیر پتوهایی که توسط کارکنان کلیسا و دیگر مردم تهیه شده است می خوابند.
در وبسایت پروژه Gubbio نوشته شده است:”زمانی که مهمانان ما وارد کلیسا می شوند هیچ سوالی از آنها پرسیده نمی شود؛ در تلاش برای حدف همگی موانع ورود افراد نیازمند به کلیسا، به پر کردن و امضای هیچ فرمی نیاز نیست. تابحال هیچ یک از مراجعه کنندگان بازگردانده نشده اند و از همگی آنها با عزت و احترام استقبال شده است.”
هنگامی که کلیسا در طول روز برای انجام امور مذهبی و تکالیف روزانه به روی مردم باز می شود، همچنان دو سوم از ساختمان آن برای این پروژه به صورت رزرو باقی مانده و آماده سرویس دهی به افراد بی خانمان است. روزانه حدود 300 نفر از افراد بی خانمان به کلیسا مراجعه نموده و با احترام به آنها خوشامدگویی می شود. حدود 100 نفر از داوطلبین در کلیسا امور مربوط به این مهمانان را عهده دار شده اند.
پس از گذشت پانزده سال از شروع فعالیت این پروژه در میان مردم جامعه، همچنان اهالی محلی از اجرای پروژه Gubbio خرسند و راضی هستند.
جمعیت فقیرنشینی که در خیابان ها زندگی می کنند همواره ترس مورد حمله قرار گرفتن و یا سرقت اموال و دارایی هایشان را دارند. در حدود 95 درصد از افرادی که در مورد این پروژه از آنها سوال شده گفته اند که آنها اغلب اوقات احساس امنیت و آرامش می کنند و با افرادی که به کلیسا تردد می کنند مثل بسیاری از پناهگاه های دیگر، مانند زندانیان رفتار نمی شود. بنابراین طبق آمار بدست آمده، پروژه Gubbio از موفقیت بالایی طی این سال ها برخوردار بوده است.
شهر تورنتو نیز کلیساها و اماکن و موسسات مذهبی زیادی دارد. همچنین افراد بی خانمان زیادی در تورنتو زندگی می کنند. ایده پروژه Gubbio می تواند نقطه شروعی برای جامعه شهروندان تورنتو باشد تا نسبت به انجام اقداماتی مشابه مبادرت نمایند و همچنین پاسخی به این سوال مردم تورنتو باشد که چگونه می توان به افراد بی خانمان و نیازمند کمک نمود.
