مقایسه عملکرد سیستم های مراقبت بهداشتی در کشورهای مختلف، فرصتی برای سیاست‌گذاران و عموم مردم فراهم می‌کند تا بتوانند عملکرد سیستم مراقبت بهداشتی کشور کانادا را در مقایسه با همتایان بین المللی خود بسنجند. به طور کلی، داده‌های بررسی شده نشان می دهد که اگرچه کانادا در میان کشورهای عضو سازمان همکاری ها و توسعه اقتصادی یا OECD، دارای یکی از گران ترین سیستم های بهداشتی و درمانی عمومی است ولی عملکرد آن در حد متوسط رو به ضعیف است.
در این مطالعه از رویکرد “پول در برابر ارزش دریافت شده” برای مقایسه هزینه و عملکرد 28 نوع سیستم مراقبت بهداشتی عمومی در کشورهای با درآمد بالا استفاده شده است. سطح مخارج مراقبت های بهداشتی با استفاده از 2 شاخص اندازه گیری شده در حالی که عملکرد سیستم سلامت و درمان در هر یک از این کشورها با استفاده از 40 شاخص اندازه گیری شده است که نمایانگر 4 گروه گسترده بدین شرح می باشد:
۱) فراهم بودن منابع پزشکی
۲) کاربرد منابع پزشکی
۳) دسترسی به منابع پزشکی
۴) عملکرد کیفی و بالینی
در این مطالعه، پنج معیار از وضعیت کلی بهداشت و سلامت جامعه نیز در نظر گرفته شده است. با این حال، این شاخص‌ها می توانند به میزان زیادی تحت تاثیر دیگر عوامل تعیین کننده غیر پزشکی قرار بگیرند که خارج از حوزه نظارت بر سیستم مراقبت بهداشتی و سیاست‌های سلامت قرار دارند.
هزینه های مراقبت های بهداشتی
کانادا بیشتر از اکثریت کشورهای دارای درآمد بالای عضو OECD که دارای سیستم‌های مراقبت بهداشتی عمومی هستند، در زمینه مراقبت های بهداشتی هزینه می‌کند. بعد از انطباق سنی درصد افراد بالای 65 سال، کانادا در رتبه چهارم از نظر بالا بودن هزینه های مراقبت های بهداشتی به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی (GDP) و در رتبه دهم بالاترین کشورها از نظر سرانه هزینه های بهداشت و درمان قرار می‌گیرد.
فراهم بودن منابع پزشکی
در دسترس بودن منابع پزشکی شاید یکی از اساسی ترین الزامات برای عملکرد مناسب یک سیستم مراقبت بهداشتی باشد. داده ها حاکی از آن است که کشور کانادا اساسا منابع انسانی و مالی پزشکی کمتری نسبت به بسیاری از مناطق همتای خود دارد که مقادیر مالی مشابهی در حوزه بهداشت و درمان خود صرف می‌کنند. بعد از تطابق سنی جمعیت، مشاهده می شود که در مقایسه با میانگین کشورهای عضو OECD که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند، کانادا به طور چشم‌گیری دارای سرانه پزشکان، تخت های مراقبت های ویژه و تخت‌های مخصوص بیماران روانی کمتری می باشد.(رتبه این کشور در تعداد پرستاران نزدیک به میانگین است) در حالی که کانادا دارای بیشترین دوربین های عکسبرداری گاما است (برای هر یک میلیون نفر) ولی دیگر تکنولوژی های پزشکی در این کشور کمتر از میانگین کشورهای درآمد بالای عضو OECD است که دارای سیستم مراقبت های بهداشتی عمومی هستند.
کاربرد منابع پزشکی
چنانچه خدمات درمانی توسط افراد نیازمند مورد استفاده قرار نگیرند، منابع پزشکی دارای کاربرد زیادی نخواهند بود. داده‌ها نشان می‌دهند که عملکرد کانادا به لحاظ استفاده از منابع پزشکی حالتی ترکیبی دارد، بدین صورت که در نیمی از شاخص‌های بررسی شده (برای مثال، مشاوره با پزشک و عمل جراحی زانو) دارای عملکرد بالاتری نسبت به میانگین کشورهای عضو OECD می باشد و در مورد سایر شاخص ها عملکردی متوسط رو به پایین دارد. گزارش ها نشان می دهند که کانادا کمترین میزان فعالیت های بیمارستانی را در گروه کشورهای مورد مطالعه دارد.(اندازه‌گیری شده توسط نرخ ترخیص بیماران)
دسترسی به منابع پزشکی
در حالی که دو فاکتور ذکر شده در بالا یعنی سطح فراهم بودن منابع پزشکی و کاربرد آنها می‌تواند بینشی نسبت به “در دسترس بودن” آنها فراهم کند، اما همچنان اندازه گیری مستقیم میزان دسترسی به این منابع، مفید و مثمر ثمر خواهد بود که این کار از طریق بررسی شاخص های به موقع بودن مراقبت ها و موانع مرتبط با هزینه های مالی جهت دسترسی انجام می پذیرد. کانادا در 4 شاخص از 5 شاخص به موقع بودن مراقبت های درمانی، کمترین رتبه را کسب کرده است و بدترین عملکرد را نسبت به میانگین 10 کشور دیگر از نظر شاخص اندازه گیری درصد بیمارانی که هزینه های درمانی را مانع دسترسی به منابع پزشکی اعلام کرده اند، داشته است.
عملکرد کیفی و بالینی
به همان اندازه که ارزیابی شاخص های مربوط به فراهم بودن، دسترسی داشتن و کاربرد منابع پزشکی و درمانی مهم است، بررسی برخی معیارهای اندازه‌گیری عملکرد کیفی و بالینی در حوزه های مراقبت های اولیه، مراقبت‌های ویژه، مراقبت های بهداشت روانی، مراقبت از بیماری سرطان و ایمنی بیماران نیز اهمیتی حیاتی دارد. در حالی که کانادا در زمینه 5 شاخص عملکرد بالینی و کیفی (مانند میزان نجات بیماران دارای سرطان سینه، کولون و رکتوم) خوب عمل کرده است، عملکرد آن در 7 شاخص دیگر که در این مطالعه بررسی شده اند نسبت به میانگین تفاوتی نداشته یا در برخی موارد (به ویژه درباره آسیب های زایمان و قطع عضو ناشی از بیماری دیابت) بسیار بد بوده است.
داده های بررسی شده در این گزارش نشان می دهند که بین ارزش خدمات دریافت شده توسط کانادایی ها و مقدار نسبتا بالای پولی که آنها صرف سیستم مراقبت های بهداشتی خود می‌کنند، توازن و تعادلی وجود ندارد. اگرچه کانادا در میان گران ترین سیستم های مراقبت بهداشتی عمومی در بین کشورهای عضو OECD رتبه بندی شده است، اما عملکرد آن در زمینه فراهم بودن منابع پزشکی و دسترسی به این منابع عموما کمتر از میانگین کشورهای عضو OECD است، درحالی که عملکرد آن در زمینه کاربرد منابع و عملکرد کیفی و بالینی، حالت ترکیبی دارد.
