در طول فصل تابستان، هوای گرم در اکثر شهرهای بزرگ استرالیا ممکن است چندان خوشایند نباشد. اما درحالی که استفاده از کرم ضد آفتاب در این بخش از جهان الزامی است، استفاده از ماسک های تنفسی که در مناطقی از آسیا بسیار رایج شده اند، مطمئنا اجباری نیستند، چرا که ساکنان این مناطق از کیفیت هوای خوبی بهره می برند. علاوه بر ملبورن، بریزبن (Brisbane) و آدلاید (Adelaide)، ساکنین چندین شهر بزرگ دیگر در جهان با بیش از 1 میلیون نفر جمعیت، در معرض سطوح بسیار پایینی از آلودگی ها قرار داشته و از هوای تمیزی برخوردارند.
در یکی از تازه ترین مطالعات بین المللی سازمان بهداشت جهانی (WHO) درباره آلودگی هوا، با اندازه گیری ذرات 2.5 PM و PM 10، شهرهای بزرگ استرالیا و کانادا رتبه های بالایی را از نظر پاکیزه بودن هوا به خود اختصاص دادند. به طور قابل ملاحظه ای شهرهای غایب در این لیست، پایتخت کشورهای اروپایی بودند که حد آلودگی بالایی داشتند، در حالی که شهرهایی مانند بریزبن، تورنتو، ونکوور، آدلاید و ملبورن به خوبی در آمارهای چندگانه عمل کردند و توانستند آلودگی خود را پایین تر از حد آستانه توصیه شده نگه دارند.
این باعث شده است تا ساکنان این شهرهای بزرگ، اقلیتی در جهان باشند که از هوای پاکیزه برخوردارند. بر طبق برخی برآوردها، بیش از 90 درصد جمعیت جهان در شهرها یا مناطقی با آلودگی بیش از حد توصیه شده، زندگی می کنند، حتی اگر توافقی درباره آستانه دقیق آلودگی در این مناطق وجود نداشته باشد.
دو اصطلاح اغلب برای مقایسه اندازه ذرات موجود در هوا استفاده می شود، یکی PM 10 که اشاره به ذراتی با قطر کوچکتر از 10 میکرومتر دارد و دیگری PM 2.5 که اشاره به ذرات کوچکتر از 2.5 میکرومتر دارد. هیچ کدام از این اندازه گیری ها نمی توانند یک تجزیه و تحلیل جامع از آلودگی هوا را در اختیار شما قرار دهند اما این یکی از راه هایی است که دانشمندان ارقام بین المللی را با یکدیگر مقایسه می کنند.
با این حال، هر مقایسه ای ممکن است اشتباه باشد، و در نظر گرفتن تنها هر یک از این عوامل می تواند گمراه کننده باشد. به عنوان مثال، در حالی که شهرهای بزرگ استرالیا و کانادا دارای نسبت های کمتری از ذرات ۲.۵ و ۱۰ میکرومتر بودند، همتایان آمریکایی آنها تنها از نظر کمتر بودن میزان آلاینده های کمتر از ۱۰ میکرومتر موفق عمل کردند و زمانی که ذرات کمتر از 2.5 میکرومتر نیز مورد بررسی قرار گرفتند، شرایط خیلی بدی داشتند. اگرچه براساس داده های WHO ممکن است تصور کنید که سیدنی با توجه به کم بودن هر دو نوع ذرات آلاینده در آن، شهری سالم برای زندگی است، ولی اخیرا GreenPace این فرضیه را به چالش کشیده است و در گزارشی در سال گذشته عنوان نموده که میزان انتشار اکسید نیتروژن یا NO2 در این شهر نسبت به چندین شهر دیگر در هند و چین بالاتر است.
گاز NO2 وقتی که بیوماس (زیست توده)، نفت و یا زغال سنگ می سوزد، آزاد می شود که این امر علت انتشار زیاد گازها در مناطق صنعتی و به ویژه آلودگی زیاد هوا در فصل زمستان را روشن می کند.
GreenPace می گوید:”قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گاز NO2 با افزایش میزان مرگ و میر در سراسر جهان همراه است.”
به طور کلی، محققان در این زمینه توافق دارند که استرالیا اقدامات بهتر و موثرتری در کنترل و کاهش آلودگی هوا نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر انجام داده است.
Martin Cope، محقق سازمان تحقیقات علمی و صنعتی کشورهای مشترک المنافع، گفت:”کیفیت هوا در شهرهای استرالیا در چند دهه گذشته بسیار زیاد شده است. برای مثال، ممنوعیت سوزاندن چوب در حیاط خانه ها در مناطق شهری تاثیر زیادی بر کاهش ذرات ریز داشته است؛ همچنین سختگیری در زمینه کنترل انتشار آلاینده ها از وسایل نقلیه موتوری، یکی دیگر از عوامل مهم است.”
مدیر آزمایشگاه بین المللی کیفیت و سلامت هوا، Lidia Morawska، پیش بینی می کند که اعمال تجربه های استرالیا در جاهای دیگر دنیا کمی دشوار است. در حالی که نیروگاههای تولید برق ممکن است در بعضی از نقاط بزرگترین چالش باشند، دیگر انواع آلاینده ها مانند انتشار دود خودروها در سایر نقاط، از سهم بیشتری در آلودگی هوا برخوردارند.
به نظر می رسد که برنامه ریزی شهری و نقل مکان ساکنان از مناطق دارای آلودگی زیاد، یکی از دروس اصلی است که می توان از تمیزترین شهرهای بزرگ جهان گرفت.
بیشتر بخوانید : تحصیل در کانادا
Guy Marks از دانشگاه سیدنی گفت:”الگوی قدیمی تعیین آستانه آلودگی و رضایت داشتن در صورتی که سطوح آلودگی پایین تر از این حدود باشند، چندان برای حفظ سلامتی کارایی ندارد. در استرالیا و دیگر نقاط، برنامه ریزی هوشمندانه شهری، یکی از معیارهای مورد استفاده در طولانی مدت بوده است که شاید نتواند مثلا به سرعت مشکل دود در هندوستان را از بین ببرد، اما می تواند درس های مهمی در این زمینه ارائه دهد.”
