خانم عاطفه اسحاقی، یکی از پرسنل ویزاموندیال، بعد از چندین ماه تلاش، موفق به سفر به کانادا شد که تجربیاتش در این سفر را در قالب این سفرنامه نوشته است.
در این سفرنامه قصد دارم تمامی مراحلی که از ابتدا تا انتها برای سفر ایران به ونکوور کانادا در دوران کرونا انجام دادم را شرح دهم.
همسر من برای ویزای تحصیلی اقدام کرده بود و من هم بعد از دریافت ویزای تحصیلی همسرم، برای ویزای Open Work Permit درخواست داده بودم. در نهایت پاس ریکوئستم را در ۲۷ فوریه ۲۰۲۰ دریافت کردم و تا لیبل شدن پاسپورتم و برگشتش به ایران حدود ۷ ماه منتظر بودم. این مدت طولانی انتظار، به دلیل بسته شدن سفارت به مدت ۴ ماه و طولانی شدن پروسه‌های باز گرداندن پاسپورت ها به متقاضیان در ترکیه و نبود پرواز برگشت از ترکیه به ایران بود. در این مدت بارها بلیطم را تغییر دادم. بلیطم را از هواپیمایی قطر گرفته بودم که با توجه به شرایط کرونا برای تغییر تاریخ بلیط نیاز نبود مابه التفاوت هزینه‌ای را پرداخت کنم. من بلیطم را از خود سایت هواپیمایی قطر گرفتم که اگر لازم بود کنسلش کنم، درگیر برگشت پول از طریق آژانس های واسطه نشوم.
زمانی که پاسپورتم را گرفتم، برای دریافت OK to Board تمامی مدارکم را که شامل ویزا، اسکن صفحه اول پاسپورت، نامه Port of Entry، پلن قرنطینه، نامه آفر کار و مدارک همسرم که شامل استادی پرمیت، ویزا، اسکن صفحه اول پاسپورت و کارت دانشجویی بود را در قالب یک فایل pdf که نباید حجمش هم بیشتر از ۲ مگابایت باشد را به آدرس ایمیل “thrdocumentcheck@ir.qatarairways.com ” فرستادم.
۱۶ روز زمان برد تا جواب OK to Board را گرفتم. از آنجایی که تست کرونا برای پرواز قطر الزامی است، ۹۶ ساعت قبل از تاریخ پرواز، تست کرونا در یکی از آزمایشگاه های مورد تایید هواپیمایی قطر را انجام دادم و روز بعدش نتیجه‌اش را در دو نسخه از آزمایشگاه تحویل گرفتم. برای انجام تست حتما باید بلیط و پاسپورت همراه شما باشد و باید آزمایشگاه های مورد تایید قطر را چک کنید. باید فرمPASSENGER CONSENT FORM را هم پر می کردم و همراه سایر مدارک موقع پرواز و چک مدارک در فرودگاه امام خمینی تحویل می‌دادم.
تمامی مدارکی که برای OK to Board فرستادم را پرینت کرده بودم که در مونترال به افسر مرز نشان بدهم. پلن قرنطینه خیلی برایشان مهم بود. بنابراین در دو صفحه، کاملا پلن قرنطینم را نوشته بودم به این صورت که در ابتدا گفته بودم کاملا به قوانین قرنطینه آگاهم و می‌دانم که باید ۱۴ روز قرنطینه باشم. اطلاعات خودم، اطلاعات پروازم و اطلاعات همسرم که در مدت قرنطینه قرار بود ساپورتم کند (تهیه مایحتاج) را هم نوشتم. اطلاعات محلی که قرار بود قرنطینه شوم را هم گذاشتم. اگر اجاره نامه از محل قرنطینه دارید حتما ارائه کنید. از جمله سوالاتی که افسر مرز در مونترال از من پرسید، آدرس دقیق محل قرنطینه بود. بنابراین حتما به اطلاعاتی که در پلن قرنطینه می‌گذارید اشراف داشته باشید.
در فرودگاه امام خمینی دوباره OK to Board را استعلام گرفتند تا مطمئن شوند. از من پرسیدند که همسرم در کانادا چه نوع اقامتی دارد و چرا به کانادا می‌روم و در نهایت به من اجازه تحویل بار را دادند. من دو چمدان ۲۳ کیلویی داشتم به اضافه یک Carry On هشت کیلویی که با خود به کابین بردم. موقع تحویل بار گفتند که می‌توانستم بار بیشتری در چمدان ها بگذارم که من این ریسک را نکرده بودم. سه کارت پرواز برای تهران به دوحه، دوحه به مونترال و مونترال به ونکوور تحویل گرفتم و تگ چمدان های تحویل داده شده، بر روی بلیط دوحه به مونترال زده شده بود که نشان می‌داد در مونترال باید بارم را تحویل بگیرم.
بعد از رد شدن از گیت و نزدیک شدن به زمان پرواز، براساس Zone قید شده بر روی کارت پرواز تهران به دوحه، مسافرها را سوار می کردند و به همه Face Shield می‌دادند که استفاده از آن در تمام طول پرواز اجباری بود. بعد از سوار شدن هم باز پک دیگری شامل ماسک و ژل ضدعفونی کننده دست دادند که برای پرواز تهران به دوحه کافی بود.
طول پرواز تهران به دوحه ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه بود. بعد از رسیدن به دوحه باز هم بر اساس Zone قید شده بر روی کارت پرواز، مسافرها را پیاده می‌کردند. من ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه برای رساندن خودم به پرواز بعدی وقت داشتم. بنابراین استرس داشتم که سریع به پرواز بعدی برسم. فرودگاه دوحه کاملا شبیه فرودگاه استانبول بود و با دنبال کردن تابلو های Connecting Flights به محل چک کردن ساک و وسایل همراه رسیدم. فقط وسایل را چک کردند و چک مدارکی در کار نبود.
بعد از چک وسایل، به سمت گیتی که باید می‌رفتم حرکت کردم. با توجه به اینکه گیت هنوز باز نشده بود، بیرون از گیت منتظر ماندم. از زمانی که پرواز در دوحه به زمین نشست تا به گیت پرواز دوحه به مونترال برسم، حدود ۴۰ دقیقه زمان گذشت. بنابراین برای پیدا کردن گیت پرواز دوحه به مونترال استرس نداشته باشید که خیلی سریع می‌توانید به آن برسید.
بعد از باز شدن گیت مجددا ساک و وسایل همراه را چک کردند و مطمئن شدند که Face Shield به همراه دارم که اگر هم نداشته باشید، یک Face Shield جدید به شما تحویل می‌دهند. باز براساس Zone قید شده بر روی کارت پرواز، مسافرها را سوار می کردند و در هواپیما همان پک ماسک و ژل ضدعفونی را تحویل دادند. اگر مثل من وسواس داشته باشید، ژل ضد عفونی پک فقط برای یک بار مصرف کفایت می‌کند. بنابراین من با خودم پدهای الکلی برده بودم که با آوردن آنها به داخل کابین هواپیما هم مشکلی وجود نداشت.
با توجه به طولانی بودن مسیر، صندلی هایی که به راحتی امکان بلند شدن و قدم زدن را دارید انتخاب کنید. اگر در سایت هواپیمایی قطر اکانت ایجاد کنید، امکان انتخاب صندلی پرواز تهران به دوحه و دوحه به مونترال را خواهید داشت.
حدود ۲ ساعت مانده به پایان پرواز، فرمی را در هواپیما دادند که تکمیل شده آن را افسر گیت اول در مونترال از شما تحویل خواهد گرفت. بنابراین بهتر است در همان هواپیما تکمیلش کنید. بعد از ۱۳ ساعت پرواز بالاخره به مونترال رسیدیم. من در مونترال ۴ ساعت و ۳۰ دقیقه فرصت داشتم که خودم را به پرواز بعدی که مونترال به ونکوور بود برسانم. براساس Zone از هواپیما پیاده شدیم. فرودگاه مونترال بیشتر شبیه یک فرودگاه کاملا تعطیل بود و با گذاشتن موانعی، تمام مسافران را به سمت Border Control هدایت می‌کردند. هرچند که با دنبال کردن Connecting Flights هم به Border Control می‌رسید. Border Control فضایی وسیع با کیوسک های سفید رنگ هستند که باید در صف بایستید تا کیوسک خالی شود و سپس به سمت کیوسک خالی هدایت شوید.
بعد از ایستادن در مقابل کیوسک باید فرمی را پر کنید که شامل اطلاعات وسایل همراه، اطلاعات خودتان، کشور مبدا و مدت زمانی است که می‌خواهید در کانادا بمانید. در قسمتی از فرم باید صفحه اول پاسپورت خودتان را اسکن کنید. عکسی هم از شما گرفته می‌شود و در نهایت رسیدی برای شما صادر می‌شود که افسر گیت دوم در صورت صدور اجازه ورود، آن را برای شما مهر خواهد کرد.
بعد از تکمیل فرم، در صفی ایستادم که به ۳ کیوسک منتهی می‌شد که افسران اداره مهاجرت در آنها نشسته بودند و پاسپورت و ویزا را چک می‌کردند. از بعضی از افراد زیاد سوال می پرسیدند که عموما دانشجوها بودند. تنها سوالی که از من در گیت اول پرسیدند این بود که چرا به کانادا آمدی و نوع ویزای شما چیست. سپس بر روی رسیدی که از کیوسک سفید رنگ گرفته بودم، شماره کیوسک بعدی که باید به آن مراجعه می‌کردم را نوشتند.
دو مسیر برای رسیدن به کیوسک های دوم وجود داشت: مسیر شماره یک برای افرادی بود که ویزای کاری داشتند و مسیر شماره دو برای دانشجویان و ویزیتورها بود. در مسیر شماره یک در صف ایستادم. پروسه بررسی مدارک و تعداد سوالاتی که می پرسیدند خیلی بیشتر بود و از بعضی افراد، از جمله خودم، تا نیم ساعت سوال پرسیدند.
من تمام مدارک OK to Board را آماده کردم و به همراه پاسپورتم به افسر تحویل دادم. سوالاتی که از من پرسیدند شامل این موارد بود:
- چرا به کانادا آمدی؟
- آیا برای پیشنهاد کاری‌ات قرارداد کاری هم داری؟
- اگر بخواهی قرارداد کاری امضا کنی برای چه مدت خواهد بود؟
- آیا می‌دانی دفتر شرکت در کجا واقع شده است؟
- اسم و فامیل مدیر عامل شرکت چیست؟
- چقدر می‌خواهی در خاک کانادا اقامت داشته باشی؟
- تاریخ پایان اقامتت در کانادا را بگو.
- همسرت در چه دانشگاهی درس می‌خواند؟ چه رشته‌ای؟
- دوره او آنلاین است یا حضوری؟
- دوره تحصیلی او چه زمانی به اتمام می‌رسد؟
- در چه تاریخی به کانادا آمده است؟
- آیا پلن قرنطینه داری؟
- کجا قرنطینه خواهی شد؟ آدرس محل قرنطینه را بگو.
- محل قرنطینه‌ات آپارتمان است یا خانه؟ چند اتاق دارد؟
- آیا افراد دیگری هم در آن خانه زندگی می‌کنند؟
- چه کسی مایحتاج شما را تامین می‌کند؟
- تا چه زمانی قرنطینه خواهی بود؟
- چه زمانی شروع به کار می‌کنی؟
و در تمام مدتی که این سوالات را می‌پرسید، در مانیتوری که روبه‌رویش بود اطلاعاتی را چک می کرد. این پروسه حدود نیم ساعت به طول انجامید و در نهایت، افسر برای آوردن پرینت اجازه کار از جایش بلند شد و در مورد آن توضیحاتی به من داد و رسید دریافت شده از کیوسک سفید رنگ را نیز برای من مهر و امضا کرد و تحویل داد. گرفتن اجازه کار به معنای این است که دیگر می تواند خیال شما راحت باشد و مرحله دیگری برای چک و سوال و جواب در پیش نخواهید داشت.
بعد از دریافت اجازه کار، برای گرفتن بارم، به طبقه پایین رفتم و تابلوهای Baggage Claim را دنبال کردم. بعد از گرفتن بار مجددا تابلوهای Connecting Flight را دنبال کردم. در طول مسیر، رسید مهر و امضا شده را از من تحویل گرفتند و در پایان به خانمی که راهنمای پرواز Air Canada بود رسیدم و باید بارها را بدون چک کردن تحویل می‌دادم.
بعد از تحویل بار مجدد مسیر را به سمت پرواز بعدی دنبال کردم. در مسیر به سمت پرواز مونترال- ونکوور از شما عکس می‌گیرند و وسایل همراه را چک می‌کنند. ساعت ۱۴:۴۰ دقیقه به وقت مونترال، هواپیمای قطر به زمین نشست و من ساعت ۱۷:۱۵ دقیقه به گیت پرواز مونترال- ونکوور رسیدم. به این معنی که کل پروسه تا دریافت مجوز کار ۲ ساعت و ۳۵ دقیقه زمان برد.
از مونترال به سمت ونکوور ۵ ساعت و نیم پرواز دارید و بسیار هم خسته خواهید بود؛ ولی خبر خوب این است که بعد از رسیدن به ونکوور تنها بار خود را تحویل می‌گیرید و بدون هیچ گونه معطلی و چک مدارک می توانید به سمت محل قرنطینه خود حرکت کنید.
