همانطور که می دانید، برنامه اسپانسرشیپ والدین و پدربزرگ مادربزرگ ها سیزدهم اکتوبر آغاز به کار کرده و تنها سوم نوامبر درخواست های متقاضیان را خواهد پذیرفت. در این بازه زمانی یعنی سیزدهم اکتوبر تا سوم نوامبر، شهروندان کانادا و دارندگان اقامت دائم کانادا که مایل هستند اسپانسر والدین خود شوند، می توانند فرم درخواست را از طریق وبسایت اداره مهاجرت، شهروندی و پناهندگی ارائه کنند. پس از سوم نوامبر، اداره مهاجرت کانادا یک لاتاری برگزار خواهد کرد و از متقاضیان منتخب به قید قرعه دعوت خواهد کرد تا درخواست اسپانسرشیپ خود را ارائه کنند و پدر و مادر یا پدربزرگ/ مادربزرگ خود را به کانادا بیاورند. اداره مهاجرت تا سقف 10000 درخواست را خواهد پذیرفت.
مزیت اصلی این برنامه مهاجرتی برای شهروندان یا دارندگان اقامت دائم کانادا واضح و روشن است: پیوستن به اعضای خانواده. والدین یا پدربزرگ/مادبزرگ این متقاضیان از مزایای کامل اقامت دائم کانادا بهره مند خواهد بود؛ مزایای نظیر اجازه کار در کانادا، استفاده از خدمات درمانی کانادا و نهایتا اخذ شهروندی کانادا. اما مزایای این برنامه مهاجرتی برای کانادا چه خواهد بود؟ در وهله نخست، پیوستن اعضای خانواده ها باعث استحکام نهاد خانواده می شود و خانواده ستون فقرات جامعه کاناداست.
برنامه مهاجرت والدین مزیت اقتصادی هم دارد. تحقیقات نشان داده که والدین و پدربزرگ/مادربزرگ ها به درآمد خانوار کمک می کنند. در نتیجه قدرت خرید کانادایی ها بالا خواهد رفت و اقتصاد کانادا سود خواهد برد. مثلا خانه بزرگترین خریدی است که افراد در طول زندگی خود انجام می دهند و نرخ مالکیت خانه در بین مهاجران کانادا هم اکنون با نرخ مالکیت متولدین کانادا برابری می کند (در کانادا حدود 70 درصد مالک خانه هستند). والدین و پدربزرگ/مادربزرگ ها علاوه بر کمک خرج خانوار بودن می توانند به فرزندان و نوه های خود کمک کنند تا ساعات بیشتری کار کنند. می پرسید چرا؟ چون والدین و پدربزرگ/مادربزرگ ها می توانند از کودکان مراقبت کنند و بدین ترتیب سایر اعضای خانواده در دنبال کردن فرصت های اقتصادی خود آسایش و انعطاف پذیری بیشتری دارند.
نظرسنجی های قبلی دولت کانادا به ما نشان می دهد که برنامه اسپانسرشیپ والدین یا PGP در بین برنامه های مهاجرتی کانادا از کمترین محبوبیت در بین کانادایی هاست. با توجه به این تصور که والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ ها افراد سالخورده و از کار افتاده ای هستند که برای اقتصاد کانادا خاصیتی ندارند و تازه با استفاده از خدمات درمانی بار اضافه ای هم بر دوش کانادا هستند می توان به عدم محبوبیت این برنامه در بین کانادایی ها پی برد. پس کانادایی ها حق دارند نگران باشند.
اما نباید از یاد برد که کانادا به طرق مختلف این نگرانی ها را بر طرف می کند. اول اینکه والدین و پدربزرگ/نادربزرگ ها تنها 6 درصد کل مهاجرینی که در سال وارد کانادا می شوند را تشکیل می دهند. والدین و پدربزرگ/مادربزرگ ها هم مانند همه مهاجرین از طرف دولت کانادا مورد معاینات پزشکی قرار می گیرند انجام می دهند تا اطمینان حاصل شود که هزینه اضافی بر گرده سیستم درمانی کانادا نخواهند بود. سوم اینکه کانادا یک بازه زمانی 20 ساله برای افرادی که اسپانسر والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ خود می شوند مشخص کرده است. این بدین معناست که متقاضیان پس از اینکه والدین یا پدربزرگ و مادربزرگشان اقامت دائم گرفتند تا 20 سال مسئول حمایت مالی آنها هستند.
طی این مدت اسپانسر به لحاظ قانونی موظف است هر کمک هزینه اجتماعی که از طرف والدین یا پدربزرگ و مادربزرگش دریافت می شود را بازپرداخت کند. و نهایتا اینکه کانادا قصد دارد از طریق سیستم مهاجرتی خود به اهداف اقتصادی، اجتماعی و بشردوستانه خود دست یابد. کانادا مهاجران را برای سود و نفع اقتصاد خود می خواهد و بدین ترتیب 60 درصد مهاجران خود را از طریق مهاجرت اقتصادی/کاری می پذیرد. از طرف دیگر می خواهد خانواده ها در کنار هم باشند و به همین خاطر برنامه اسپانسرشیپ والدین و پدربزرگ/مادربزرگ ها را راه اندازی کرده است. و در آخر اینکه کانادا می خواهد افراد محروم و مورد ستم قرار گرفته را به دلایل بشردوستانه بپذیرد. بنابراین، گرچه استقبال از افراد سالمند ظاهرا توجیه اقتصادی ندارد اما می توان ادعا کرد که برنامه اسپانسرشیپ والدین می تواند به اقتصاد کانادا کمک کند.
