داده ها حاکی از آن هستند که نرخ نگهداری استان از مهاجران، در بین تازه واردانی بالاتر است که از طریق برنامه مهاجرت آتلانتیک به کانادا آمده‌اند.
مطالعه‌ای که اخیراً اداره آمار کانادا انجام داده نشان دهنده آن است که نرخ نگهداری مهاجران در مناطق آتلانتیک کانادا را می‌توان ناشی از موفقیت برنامه مهاجرت آتلانتیک (AIP) دانست.
دولت‌ها، کارفرمایان، جوامع و بنگاه‌های اسکان مهاجران از طریق برنامه AIP که در سال ۲۰۱۷ به عنوان برنامه آزمایشی یا پایلوت راه‌اندازی شد، با همکاری هم به استخدام نیروی کار ماهر و فارغ‌التحصیلان بین‌المللی می‌پردازند. مهاجران با همکاری با ارائه دهندگان خدمات اسکان، در مقایسه با وقتی که از طریق برنامه مهاجرتی دیگری وارد کانادا شوند، پشتیبانی بیشتری در اسکان و ادغام در جامعه کانادا دریافت می‌کنند.
این مطالعه که نیمی از آن را اداره مهاجرت کانادا انجام داده نتیجه گرفته که برنامه مهاجرتی آتلانتیک در نگه داشتن مهاجران یک سال بعد از ورودشان به کانادا موفقیت بیشتری نسبت به برنامه‌های مهاجرت استانی داشته است. داده‌ها نشان می‌دهند که ظرف سه سال نخست AIP نرخ نگهداری مهاجران در استان‌های آتلانتیک به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. این در تضاد با سایر استان‌هاست که نرخ نگهداری مهاجران در آنها کاهش داشته است.
بیشترین افزایش در نگهداری مهاجران از طریق AIP در نوا اسکوشیا بوده است. نرخ نگهداری یک‌ساله نیروی کار ماهری که از طریق این برنامه وارد کانادا شده‌اند در سال ۲۰۱۹ بالغ بر ۶۷٫۶ درصد بوده است. این بیشتر از سه برابر سال ۲۰۱۶ (۲۱٫۵ درصد) است.
استان‌های نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور از طریق این برنامه نیز نرخ نگهداری بالایی داشتند. طی چهار سال نرخ مهاجرانی که در این استان‌ها مانده‌اند ۲۲ درصد افزایش داشته است. جزیره پرنس ادوارد پایین‌ترین نرخ نگهداری در کانادا را داشته اما بیشترین افزایش تعدادی ورودی‌ها را بین ۲۰۱۰-۲۰۱۵ داشته است.
فلسفه وجودی برنامه مهاجرتی آتلانتیک چیست؟
کانادای آتلانتیک به طور میانگین پیرترین جمعیت کانادا را دارد. افراد بالای ۸۵ سال بیش از ۸ درصد جمعیت نیوفاندلند و لابرادور (۸.۶ درصد)، جزیره پرنس ادوارد (۸.۱) و نوا اسکوشیا (۸.۷ درصد) و نیوبرانزویک (۸.۸ درصد) را تشکیل می‌دهند. بیش از ۳۰ درصد جمعیت نیوفاندلند و لابرادور متولدین سال‌های جنگ جهانی دوم هستند.
این باعث شده جمعیت نیروی کار کاهش یابد و به اقتصاد هم فشار آید و ارائه خدمات در بخش‌هایی نظیر سلامت و درمان برای استان‌ها دشوارتر شود. برنامه آتلانتیک برای این راه اندازی شد که برخی از دشواری‌های اسکان در کانادا را برای تازه واردان از بین ببرد. این امکان و فرایند خوگیری و ماندن در استان‌ها را آسان‌تر و سریع‌تر می‌کند.
موفقیت برنامه آتلانتیک باعث شد که این برنامه در سال ۲۰۲۲ دائمی شود و سایر پایلوت‌ها هم نظیر برنامه پایلوت مهاجرت به مناطق روستایی و شمالی راه اندازی شوند.
کاهش نرخ ماندن در دشت‌های کانادا
این مطالعه همچنین دریافته که بین ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ آنهایی که وارد انتاریو، بریتیش کلمبیا یا آلبرتا شده‌اند افرادی هستند که بیشترین احتمال ماندن در همان استان‌ها بعد از پنج سال از ورودشان وجود دارد.
نرخ نگهداری در طول زمان یکسان بوده، به استثنای آلبرتا که نرخ نگهداری آن از ۸۸٫۹ به ۸۴٫۵ درصد رسیده است.
مانیتوبا و ساسکاچوان نیز بین ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ با کاهش ۱۰ درصدی نرخ نگهداری مهاجر مواجه بوده‌اند.
برنامه مهاجرتی که مهاجر از طریق آن وارد کانادا می‌شود نیز بر مکانی که برای سکونت بلندمدت انتخاب می‌کند تأثیرگذار است. برای نمونه آنهایی که از طریق برنامه مهاجرتی اقتصادی در استانی وارد می‌شوند به احتمال کمی در همان استان می‌مانند. بین ۲۰۱۰-۲۰۱۵ متوسط نرخ ماندگاری مهاجران دسته اقتصادی در استان اولیه‌شان ۴٫۳ درصد بوده است. بیشترین کاهش در ساسکاچوان بوده که از ۷۹٫۳ درصد به ۶۱٫۷ درصد رسیده است.
نرخ ماندگاری آنهایی که از طریق اسپانسرشیپ خانواده وارد کانادا شده‌اند و نیز پناهجویان در سال ۲۰۱۵ به ترتیب ۹۲٫۳ درصد و ۸۷٫۴ درصد بوده است.
برنامه مهاجرت آتلانتیک چگونه کار می‌کند؟
برنامه مهاجرت آتلانتیک برنامه‌ای کارفرما – محور است که استخدام اتباع خارجی را تسهیل می‌سازد.
بر خلاف سایر برنامه‌های انتخاب استانی، متقاضیان این برنامه باید از طرف کارفرمای منصوب شده‌ای جاب آفر داشته باشند و برای خود و خانواده‌شان برنامه اسکان منحصر به فرد داشته باشند.
کارفرمایان منصوب شده نیازی به مجوز LMIA ندارند. اما وقتی متقاضی جاب آفری را پذیرفت کارفرما باید او را با ارائه دهنده خدمات اسکان مرتبط کند و به آنها در فرایند اسکان بلندمدت کمک کند.
چه کسی برای برنامه مهاجرت آتلانتیک واجد شرایط است؟
متقاضیان AIP باید ظرف پنج سال اخیر ۱,۵۶۰ ساعت سابقه کار داشته باشند. شرط مدرک تحصیلی هم وجود دارد که بسته به کد ناک شغلی متغیر است.
- اگر جاب آفر در NOC TEER 0, 1 باشد، به مدرک تحصیلی دانشگاهی یک‌ساله یا بالاتر و یا معادل آن در خارج از کانادا نیاز است؛
- اگر جاب آفر در NOC TEER 2, 3, 4 باشد متقاضیان دیپلم دبیرستان کانادایی یا معادل خارجی آن را باید داشته باشند.
شرط زبان هم بسته به کد ناک شغل متغیر است.
آنهایی که ویزای تحصیلی کانادا دارند و به عنوان دانشجوی بین‌المللی اپلای می‌کنند باید دارای مدرک، دیپلم، گواهی یا مدرک کارآموزی در دوره‌ای باشند که حداقل دو سال به طول انجامیده و مؤسسه آموزش عالی معتبری در نیوبرانزویک، نوا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد، نیوفاندلند و لابرادور آن را صادر کرده باشد. علاوه بر این آنها باید با ویزای کار یا استادی پرمیت در کانادا حضور داشته باشند و ظرف دو سال قبل از فارغ‌التحصیلی‌شان در یکی از استان‌های آتلانتیک به مدت حداقل ۱۶ ماه زندگی کرده باشند.
